Mama Lieke: Wat er zou gebeuren als ik mijn peuter zijn zin zou geven…

Om zes uur in de ochtend ga ik bij mijn peuter in bed liggen, ik zing dan zijn verzonnen liedjes op verzoek. De liedjes bevatten veelal de woorden ‘afpakken’ en ‘huilen’. Twee dingen die hem blijkbaar nogal fascineren. We gaan naar beneden wanneer hij dat wil. Zorgvuldig kiest hij de knuffels die mee mogen. Dit proces neemt enige tijd in beslag. Uiteindelijk neemt hij ze allemaal mee. Ik loop met mijn pyjama volgepropt en armen vol met knuffels inclusief zoon de trap af. Want natuurlijk, als meneer het voor het zeggen heeft, wil hij gedragen worden.

Vlokje voor vlokje

Voordat we gaan eten wil hij nog even bij me zitten om te knuffelen. Hier neem ik even profijt van, want ik weet dat dit het enige moment zal zijn waarop ik rust zal hebben. Wanneer we gaan ontbijten wil hij op een gewone stoel, en natuurlijk wil hij zelf zijn brood smeren. Hij neemt zijn tijd met de boter en het mes, smeren kun je het eigenlijk niet noemen.

Vervolgens strooit hij vlokken naast zijn boterham en eet deze vlokje voor vlokje op. Ondertussen imiteert hij zijn vader door met een extreem lage stem te praten. Wanneer hij al zijn vlokken op heeft, schuift hij resoluut zijn stoel naar achter terwijl hij roept dat hij klaar is. Als ik vraag wat hij gaat doen, antwoord hij: ‘Pelen, kom maar mama, pelen!’ Ik weet dus wat me te doen staat.

“Tussendoor ben ik bezig met zijn babybroertje. Hij verzoekt me dringend doch vriendelijk zijn broertje in bed te leggen, zodat ik tijd heb voor hem. De jaloezie.”

Popje Mama

Tussendoor ben ik bezig met zijn babybroertje. Hij verzoekt me dringend doch vriendelijk zijn broertje in bed te leggen, zodat ik tijd heb voor hem. De jaloezie. Hij wil graag spelen met zijn favoriete handpop. Deze heeft hij ‘Popje Mama’ genoemd.

Het is een ouderwets poppenkast prinsesje, met blond haar, een wipneus en een vooruitstekend bovenlipje. Blijkbaar ziet hij gelijkenis met mij. Via een stukje poppentheater vertel ik dat we zo boodschappen gaan doen. Hij zegt dat hij Popje Mama mee wil nemen, en dat het popje moet betalen. Ik hoop dat hij dit vergeet.

Boodschappen

Hij doet zelf zijn jas aan, verkeerd om. Zijn capuchon zit voor, hier heeft hij zonder dat ik het heb gezien Popje Mama in gestopt. Meneer wil zelf lopen naar de supermarkt, want ‘buggy niet, ikke groot.’ We stoppen na elke vijf stappen, om een steentje op te rapen, en een blaadje, en een reusachtige tak. Met de boodschappentas al gevuld met schatten van de straat, arriveren we na lange tijd bij de winkel. Daar wil hij eigenhandig het centje in het wagentje doen.

Bij de kassa

Bij de kassa roept hij ‘oezijntjes, oezijntjes’. Na alle voorafgaande keren heeft hij nog steeds niet begrepen dat het onbeleefd is om er zelf naar te vragen. De caissière geeft hem toch een doosje rozijntjes omdat ze hem zo schattig vindt. Nu haalt hij het ouderwetse poppetje uit zijn capuchon en zegt ‘Popje Mama taale’.

Ik schuif Popje Mama om mijn hand en vertel zo onopvallend mogelijk met een wat hogere stem dat ik wil pinnen. Ik laat Popje Mama de knopjes indrukken. Onze zoon kijkt verwonderd naar wat ik allemaal voor hem over heb.

“Ik laat hem de telefoon opnemen, wat hij normaal gesproken nooit mag.”

‘Samen’ spelen

Thuis gaat de telefoon. Hij roept met dezelfde extreem lage stem als vanochtend: ‘papaaa, papaaa, papaaa!’ Ik laat hem de telefoon opnemen, wat hij normaal gesproken nooit mag. Met zijn vader heeft hij een mannelijk gesprek waarin hij eigenlijk alleen oerkreten uitslaat.

Daarna wil hij weer samen met mij spelen. Hij wil het ‘afpak-spel’ doen. Ik pak een speeltje van hem af (met vragen, alsjeblieft en dankjewel), en hij weer van mij. Als hij het van mij afpakt, beveelt hij me verdrietig te zijn door naar me te wijzen en te roepen ‘huilen!’ Vol overgave zit ik snikkend in de woonkamer, als ik zie dat de buurvrouw door het raam kijkt. Ze heeft een pakketje voor ons in ontvangst genomen. Terloops vraagt ze ‘gaat alles wel goed?’

De teugels laten vieren

Oké, ho, stop. Je denkt toch niet dat dit allemaal waar gebeurd is? Het had wel waar kunnen zijn, als ik mijn peuter zijn zin zou hebben gegeven vandaag. Nu ik erover nadenk is het misschien helemaal niet zo verkeerd om dat eens wat vaker te doen. Niet zo extreem als in dit verhaal, maar af en toe. Want:

Zo veel gedaan
Zo veel gebeurd

De controle is kwijt

Nog zo veel te doen
Zo veel te gebeuren

De teugels laten vieren

Is de beste manier
Om gelukkig te zijn

Hoe zou jullie dag eruit hebben gezien, als je had gedaan wat je peuter van je vroeg?