Mama Lydia: Oorontsteking en buisjes bij onze zoon. Na de derde keer zijn we doorgestuurd naar de KNO-arts…

Daar zit ik dan… Op Koningsdag bij de huisartsenpost met m’n ventje. Inmiddels kunnen we wel een abonnement afsluiten bij het ziekenhuis. Gisteren was ik al met ons zoontje bij de huisarts geweest omdat hij moeite had met slikken, verkouden was en niet zichzelf was. Bij ons gaan dan meteen de alarmbellen rinkelen.. Hij heeft namelijk de afgelopen maanden continu dubbele oorontstekingen gehad.

Een oorontsteking

De eerste keer dat we wisten dat hij een oorontsteking had was ergens in januari dacht ik. Sinds dien is het niet weggeweest. De antibiotica werkte niet en inmiddels ben ik daar ook niet zo happig meer op als je daar de verhalen over leest. Maar he, ik ben maar een leek en je verwacht dat de artsen het beter weten, dus doe je in eerste instantie wat zij zeggen.

Na de derde achtereenvolgende oorontsteking zijn we doorgestuurd naar de KNO-arts. Het was inderdaad ontstoken en zijn gehoortest was niet heel goed. Maar, verder te jong om er wat aan te doen en over drie maanden maar weer eens terugkomen. Kijken in de neus en de keel was niet nodig want zoals hij zelf zei ‘daar doen we toch niks mee.’

Een dubbele oorontsteking

Binnen drie weken zat ik op een woensdagavond weer bij de huisartsenpost. Hij had bijna 40 graden koorts, kreunde en wilde verder helemaal niks. En je raad het al.. fikse dubbele oorontsteking. Inmiddels begon de moed al in mijn schoenen te zakken. Het arme mannetje.. Weer een antibioticakuur gehad en een neusspray.

Mijn schoonmoeder kwam op het goede idee om zijn oren na ruim een week wel weer te laten controleren bij de huisarts. Dit om te checken of de ontsteking wel weg was.. Maar helaas, de ontstekingen zaten er nog en besproken werd dat ik toch maar even de KNO-arts moest bellen om te vragen om eerder langs te komen.

“Binnen een week zaten we weer bij de KNO met nog steeds ontstoken oren.”

Buisjes

Zo gezegd zo gedaan. Binnen een week zaten we weer bij de KNO met nog steeds ontstoken oren. Wanneer de oren iets rustiger zijn is het een super vrolijk, ondernemend mannetje die vreselijk ondeugend kan zijn en heerlijk zelf kan spelen. Helaas gaat het elke keer maar 1 of 2 weken goed en dan begint er weer een poos ellende. Voor hem het aller vervelendst, maar ook wij worden er wel hopeloos van. Je weet niet waar je goed aan doet. Na kort mijn verhaal te hebben aangehoord, ging de arts in overleg en kwam daarna terug met de mededeling dat ik een afspraak kon maken om buisjes te laten plaatsen.

Flinke koorts

Na ruim een maand konden we helaas pas terecht. Maar we zaten nu weer in een iets rustigere periode met de oortjes. Tot weer net voor de operatie. Hij had al een week diarree en was al snotterig. Maar het leek te gaan en ik heb hem toch naar het kinderdagverblijf gebracht. Ook al had hij toen nog geen koorts, maar naar mijn idee had ik de Award voor slechtste moeder al in the pocket.

Het kinderdagverblijf belde mij even later al op of ik hem wilde op komen halen, want hij had koorts en was niet helemaal in zijn sas. De dagen erna waren weer behoorlijk pittig. Niks willen, weinig eten en drinken, diarree en uiteraard fikste oorontsteking aan beide kanten.
NEE! Net een dag voor de operatie had hij nog steeds flink koorts. Ik baalde al, want met koorts plaatsen ze geen buisjes. Ik zat weer bij de huisarts en die heeft gelukkig met de KNO gebeld dat het zo niet kan. We mogen toch komen voor de buisjes en de anesthesist beoordeelt zijn conditie zelf in het ziekenhuis.

Een hectische dag

Het was een lange en hectische dag. Een klein mannetje wat geen fles mag, niet in slaap kon komen en nog steeds ziekjes was en daardoor niet te genieten was. Stiekem keek ik een beetje uit naar de operatie.. Heel raar maar mijn hoop is dat hij hierdoor minder pijn heeft, minder vaak ziek is en zich een stuk beter gaat voelen. En als kers op de taart misschien voor ons, als extraatje, misschien wel gaat doorslapen.

“Een vergrote keelamandel. Zucht.. NEE he.. Het volgende…”

Na de operatie

Na de operatie is hij zeker nog 4 dagen beroerd geweest (niet van de operatie, maar waarschijnlijk van zijn oorontsteking). Daarna knapte hij weer op en had ik mijn vrolijke mannetje weer terug. Wat was dat genieten. Lekker samen in de zon, genieten van het mooie weer.. Dat ging weer twee weken goed. Tot een paar dagen geleden, hij begon te snotteren en ik was erg benieuwd wat zijn oren nu gingen doen.

Na dat hij erg moeite had met slikken en daardoor niet kon eten, heb ik toch maar weer een controle afspraak gemaakt bij de huisarts… Ja echt, ik durf ze serieus bijna niet meer te bellen. Ik verontschuldig me al als ik de assistente aan de telefoon heb. Belachelijk, ik weet het, maar je voelt je zo’n zeikerd. Ja, ja.. voor het eerst zagen de oren er netjes uit. Ik was helemaal blij en trots. Maar wel een vergrote keelamandel. Zucht.. NEE he.. Het volgende..

Te vroeg gejuicht

Helemaal blij dat zijn oren schoon waren, maar helaas, te vroeg gejuicht. Nog diezelfde nacht toen ik er uitging om hem te troosten, kwam er ontzettend veel pus uit beide oren. In principe de bedoeling van buisjes, dat de viezigheid er uit komt, maar meteen had hij weer hoge koorts, hangerig, huilerig en kreunde van de pijn.

De volgende dag was Koningsdag. Een deel van de middag zijn we nog bij de huisartsenpost geweest.. Dubbele antibiotica dit keer. Diezelfde avond bleef hij huilen. Hij kreeg ook nog sterkere pijnstilling dan alleen een zetpil. Het arme mannetje. Uiteindelijk is hij toch nog even gaan slapen. Wij ook gelukkig, we zullen onze energie nodig hebben. Hij is namelijk altijd een week van slag en heel erg aanhankelijk.

“Elke keer antibiotica, ik ben geen voorstander om dat kleine lijfje al zo vol te gooien.”

Antibiotica

Elke keer antibiotica, ik ben er zeker geen voorstander van om dat kleine lijfje al zo vol te gooien, maar momenteel weet ik ook geen alternatief. Mijn schoonzusje is voor mij nog andere oplossingen aan het zoeken (super lief mop) en ik ga morgen bellen naar een homeopaat, dat kan ook nog wel een schelen heb ik gehoord. Iemand ervaringen met (chronische) oorontstekingen? Wat helpt goed? Zijn er allergieën? Werkt een homeopaat? Ik hoor graag jullie tips! Inmiddels weet deze mama het niet meer zo goed?