Zowel leidster op een kinderdagverblijf als moeder. Soms best wat pittig kan ik je vertellen. Niet alleen thuis een kindje om je heen hebben, maar ook op je werk. En dit is er dan geen eentje, nee tussen de 8 en 20 kids die om je heen rennen, springen, roepen, gillen, huilen en lachen. Ik werk op een peutergroep en op de BSO. Dat is wel wat anders dan mijn eigen ventje van 13 maanden. Maar dit veranderd binnenkort, want ik heb per 1 juni een nieuwe baan!
Een half alleenstaande moeder
Nog steeds in de kinderopvang, maar nu zo’n 20 kilometer dichterbij. Voor de gehele situatie een hele stap vooruit. Nu doe ik gemiddeld een half uur over thuis komen en straks 10 minuten. Daar komt dan nog wel de tijd bij dat ik Elijah moet ophalen. Waar is mijn vent in dit plaatje? Juist, ik zeg het hem zelf wel eens, maar ik moet altijd denken als half alleenstaande moeder.
“De baan van mijn man maakt het gezinsleven soms wat zwaar.”
Het gezinsleven
Gavin is beroepsduiker en zit elke dag ergens anders in het land voor een klus. Super toffe baan, maar in combinatie met het gezinsleven soms wat zwaar. Zo weet ik altijd pas op de dag zelf hoe laat hij thuis is en ook dit kan elke minuut veranderen. Daarom hebben we ook de afspraak dat als hij wel rond etenstijd thuis is, dat we samen eten. Maar wanneer hij echt na half 7 thuis is, eet ik eerder met Elijah. Hoe belangrijk je relatie ook is, ik vind het belangrijk dat Elijah het tafelmoment met één van ons mee maakt.
Een heel naar gevoel
Nu zit Elijah bij mij op de opvang, een dag bij mijn schoonmoeder en bij mijn eigen moeder. Ook dit veranderd straks, want dan is mijn schoonfamilie niet meer in de buurt. Daardoor moest ik gaan nadenken over de opvang voor Elijah. Ik wil hem niet meer op mijn eigen werk, want wanneer hij mijn stem alleen al hoort begint hij te krijsen.
Dit gaf toch even een heel naar gevoel. Ik heb nooit moeite gehad om het ‘achterlaten’. Alleen komt dit doordat ik eigenlijk elk moment van de dag kon vragen hoe het met hem ging. Dit veranderd straks.. Om nou elk uur het kinderdagverblijf te gaan bellen?
“Toen ik zwanger was, dacht ik dat ik Elijah meteen op zijn eigen kamer wilde hebben.”
Leidster en moeder zijn
Dat bedoel ik dus, zelf leidster en moeder zijn. Elijah is een moeilijke slaper. Nu heb ik twee collega’s die hem altijd in slaap krijgen, maar hij moet straks dus weer aan hele nieuwe juffies wennen. Ook weet ik als leidster zijnde, dat een kindje soms even moet wachten tot die aandacht krijgt.
Ik weet het, gaat hij niet dood van en hij krijgt thuis echt niet elke seconde aandacht. Maar er zijn een heleboel kinderen dus als er eentje ligt te huilen in een bedje, kan die echt wel een minuutje langer wachten. KORTSLUITING!! Dat wil ik dus niet. Dat mijn kind nog langer ligt te huilen in het bedje tot hij getroost wordt. Dit komt mede doordat Elijah niet huilt/jammert, nee het klinkt alsof hij van 6 trappen hoog valt. En wanneer hij ‘lang genoeg’ krijst, springen de rode vlekken spontaan in zijn gezicht.
Slapen
Dat onderwerp slapen bij baby’s raak ik denk ook nooit over uitgesproken. Toen ik zwanger was, dacht ik dat ik Elijah meteen op zijn eigen kamer wilde hebben. Als ik er nu over nadenk, kan ik mezelf wel schieten. HOE DAN!? Dan zit een baby’tje veilig 9 maanden in mama haar buik, komt hij/zij op de wereld en ligt hij/zij alleen in een totaal andere ruimte. Best wel een gek idee! En bij een tweede kindje, zou dit ook echt niet meer in me op komen.
Elijah heeft uiteindelijk tot 2,5 maand bij ons op de kamer geslapen en toen tot 6 maanden op zijn eigen kamer. Toen begon alle ellende van ziek zijn, wat nog steeds elke maand door gaat. Maar hij lag dan wel veilig dichtbij mama en papa. Dus jawel, daar was hij weer. Bij ons op de kamer en 9 van de 10 keer bij ons in bed.
Hoe fijn ik hem bij ons in bed ook vond en soms nog vind. Meneer is ontpopt tot een kungfu panda en als hij bij ons ligt, betekent dat dus voeten in je oog, tegen je keel, vingers in je oren en ga zo maar even door. Dus het werd wel weer tijd dat meneer naar zijn eigen bed verhuisde. Nu was het probleem dus letterlijk, zijn bed. Het maakt niet uit hoe diep hij sliep, op het moment dat hij zijn bed raakt, was het krijsen.
“Tot Elijah zijn operatie heb ik geen moeite meer gedaan om hem in zijn eigen bed te krijgen.”
Slapen in zijn eigen bedje
Tot Elijah zijn operatie heb ik geen moeite meer gedaan om hem in zijn eigen bed te krijgen. Maar we besloten wel een nieuw bedje en nieuw matrasje te kopen. En een paar dagen na zijn operatie zijn we begonnen met het project: val in slaap in je eigen bed. Nu staan er online echt 72292 tips natuurlijk. Wat ik het meest tegen kwam ‘laat je kindje huilen’. 5 minuten, de volgende dag 10 minuten. Nou in geen 1500 jaar..
Wij doen het anders. We leggen Elijah op bed en blijven bij hem, maar wanneer hij bedenkt niet te gaan slapen maar te gaan spelen, gaan we weg. Gavin of ik, wie hem op bed legt, zegt dan ook tegen Elijah dat we bij hem willen blijven als hij gaat slapen, maar niet als hij gaat spelen. Vind hem super leuk, maar als het bedtijd is, gaan we niet spelen. En dat is natuurlijk ook een manier van aandacht.
Geloof me, soms duurde het anderhalf uur voor meneer toe gaf! ‘Was hij dan niet gewoon nog niet moe?’ Uh, jawel. En ook vind ik dat ik Elijah moet wennen aan het feit dat er een bedtijd is. Hij blijft niet beneden spelen tot die moe is, sorry vent maar wij bepalen wanneer jij naar bed gaat. Nu heeft hij een redelijk ritme dus valt half 8 ook echt wel samen met de tijd dat hij echt moe is.
Baby’s moeten leren slapen
Dat weg lopen uit de kamer, geef hem 5 seconde en hij breekt de tent af. In tegenstelling tot de tips online, laten wij hem 30 seconde, daarna een minuut en ga zo maar door huilen tot wij weer naar binnen gaan. We troosten hem door te zeggen dat we er weer zijn, neer te leggen en hem over zijn rugje wrijven. Hij gaat dus niet uit bed, maar wordt zeker wel getroost.
Ik kan nu na een paar weken wel zeggen, dat dit echt werkt bij Elijah. Nog steeds ligt hij niet na 5 minuten rustig te slapen, maar dit is al echt een grote stap voor uit. Mijn huisarts heeft vorig jaar tegen mij gezegd: het klinkt gek, maar baby’s moeten leren slapen. En daar had ze zeker een punt.
Doe wat goed voelt
Voor iedereen waarbij het anders werkt of waarbij het kindje wel meteen in zijn/haar eigen kamer lag. Helemaal prima. Ik blijf het zeggen, doe wat voor jou als ouder goed voelt. Niemand anders of Google kan voelen hoe jij je bij iets voelt. En alles wat jij voelt, voelt je kindje ook. En iedereen die loopt te zeuren dat het anders moet, komen jullie dan even in de nacht mijn kind troosten, 108373 keer heen en weer lopen in plaats van in bed nemen? Nee precies, dank u!
