Mama Manou: Mijn bevallingsverhaal deel 1. Na een zwangerschap van 41+4 ben ik bevallen van onze prachtige zoon Ryan!

I’m back! Na een zwangerschap van 41+4 ben ik op 6 maart door middel van een inleiding bevallen van onze prachtige zoon Ryan! Nu 3 maanden later en gewend aan de situatie wil ik graag vertellen hoe ik mijn bevalling heb ervaren.

41 weken

Met 41 weken precies had ik een afspraak bij de gynaecoloog. Mijn kleine meneer had besloten nog niks van zich te laten merken, en hoewel ik niet kon wachten om dat prulleke in mijn armen te houden, vond ik het eigenlijk wel prima. Ik huppelde, ofja, schuifelde nog vrolijk rond met mijn buik die de omtrek van Saturnus had. Althans, zo voelde het. Zo propte ik me op donderdag 2 maart in mijn Volkswagen polo en vertrok naar het ziekenhuis voor mijn afspraak.

Daar lag ik dan, aan de CTG

Elke dag naar het ziekenhuis

Tijdens het gesprek kreeg ik al snel in de gaten dat ze me het liefste nog die avond zouden inleiden. Ik was het daar niet mee eens en wilde toch het weekend afwachten. Ik voelde me goed, de baby deed het goed, dus had ik geen haast. Hiermee ging de gynaecoloog akkoord, mits ik elke dag naar het ziekenhuis kwam voor een CTG.

Zo gezegd zo gedaan. Ik ging netjes naar mijn afspraken en de uitslagen waren elke keer goed. Tot zondagmiddag 5 maart. Hoewel de baby het goed deed was mijn bloeddruk net te hoog en zat er net te veel eiwit in mijn urine. Deze uitslagen gaven de doorslag dat ik die avond ingeleid zou worden! Wauw oke, even slikken.. Ik zou morgen dus moeder worden! Het was op dat moment 14:00 uur en ik mocht me ’s avonds om 19.00 uur komen melden, tussendoor mocht ik nog lekker naar huis.

De laatste voorbereidingen

Eenmaal thuis aangekomen heerlijk op ons gemak de laatste dingen nog gedaan zoals de afwasmachine uitgeruimd, nog een keertje gestofzuigd etc. Ook alvast maar de slingers opgehangen, helemaal klaar om de kleine mee naar huis te nemen. De koffer stond al sinds week 24 klaar. Ja, ik weet het, dat is vroeg! Waarom toen al? Nou, gewoon. Omdat ik dat een fijn gevoel vond als de baby eerder zou komen ik alles al klaar had.

Zo was onze babykamer voor week 30 ook al helemaal klaar. Better save than sorry right? En zelfs Ryan had zijn eigen koffertje! En dan komt het moment dat je de deur dichttrekt en je weet dat de volgende keer dat je binnenkomt, je een kleine baby bij je hebt. Jouw baby!

Niet te bevatten

In het ziekenhuis werden mijn vriend en ik gelijk hartelijk ontvangen en werden we naar onze kraamsuite geleid. De inleiding werd nogmaals in het kort uitgelegd en om 8:00 uur zijn ze de ballon komen inbrengen. Ik heb hier totaal geen last van gehad en dit was ook binnen 5 minuten gebeurd. En daar lig je dan, wetend dat je morgen mama en papa zal gaan worden, zo’n onrealistisch gevoel. Ook al heb je er 41 weken naartoe geleefd, als het ineens zo ver is, is het bijna niet te bevatten. Mijn vriend sliep in een bed bij mij op de kamer en na wat tv kijken zijn we lekker gaan slapen. Nog steeds erg nuchter denkend over de bevalling viel ik in slaap.

2 centimeter ontsluiting

Maandag 6 maart. Ik werd ’s ochtends om 7:00 uur gewekt voor het ontbijt. Rustig nog wat kunnen eten voordat ze om 8:00 uur de ballon eruit kwamen halen. Ook dit ging moeiteloos en ik had 2 centimeter ontsluiting. Het was nu echt begonnen! Nu was het wachten of de weeën zelf op gang zouden komen of dat ik weeën opwekkers kreeg toegediend. En ja weeën opwekkers komen via een infuus, een van mijn grootste angsten als je mijn vorige blog hebt gelezen. Wil je weten hoe mijn bevalling verder verliep? Dat lees je in mijn volgende blog!

“Straks lig je daar, minimensje” dacht ik toen