Toen ik hoorde dat ik zwanger was, zat Zoë al 11 weken in mijn buik. Ze is een cadeautje en dat zie ik nu! Maar toen de tijd stortte mijn wereld helemaal in.. Vreselijk vond ik het.. hoe kon ik het nou niet weten dat ik zwanger was! Het voelde als een complete faal.. ik studeer, zit in de bloei van mijn leven.. en nog erger HOE ga ik dit mijn ouders vertellen?!
Je dochter is zwanger
Ik kwam net bij de dokter vandaan en besloot naar mijn moeder te gaan. Ik moest haar (ooit) het nieuws vertellen, ik besloot het gelijk te doen. Ik was vreselijk in shock, moest veel huilen en compleet nerveus. Ik kan je vertellen mijn moeder reageerde niet zoals je hoopt dat je moeder reageert wanneer je voor het eerst zwanger bent. In tegendeel ze barste in tranen uit en riep: “hoe kan je mij dit nu aan doen”. Terwijl ik het haar vertelde barste ik uiteraard ook in tranen uit, allebei in tranen en compleet in shock.. Mijn moeder rende naar de telefoon en belde mijn vader, of hij PER DIRECT naar huis kon komen “je dochter is zwanger”.
Gaan we dit kindje houden?
Mijn vader zorgde dat mijn moeder tot rust kwam en kwam uiteraard direct naar huis. Mijn vader zo rustig als hij is, nam het voortouw in de situatie. Ik kan mij nog goed herinneren dat hij het gesprek met een positieve insteek begon (of ik het kindje nu wilde houden of niet). Uiteraard heb ik ook het gesprek gehad waar hij de minder leuke kant benaderde. Uiteindelijk was de keuze aan mij en Michiel. Gaan we dit kindje houden ja of nee? JA dat gingen wij!
Mijn broertjes
Ik weet nog goed, eenmaal besloten om helemaal voor dit kindje te gaan viel er een last van mijn schouders. De eerste persoon waaraan ik vertelde dat ik zwanger was, was mijn broertje! Hij kon het absoluut niet geloven. Hij zat op zijn kamer en riep keihard naar beneden: MAM, PAP! Maxim maakt een grapje toch ze is toch niet echt zwanger?! We moesten hem echt overtuigen dat het dus wel zo was.
Mijn andere broertje was ook compleet in shock! Hij werd namelijk op zijn 14e oom! De rest van mijn familie volgde al snel op een verjaardag, ze reageerde uiteraard verrast maar waren wel heel blij voor ons. Die dagen daarna ontving ik van mijn familie allemaal lieve kaartjes voor mijn zwangerschap.
“De dag nadat ik besloot onze dochter Zoë te houden waren er beschuit met muisjes.”
De acceptatie van mijn ouders
De dag nadat ik besloot onze dochter Zoë te houden waren er beschuit met muisjes. Ook kwam mijn moeder ‘s middags thuis met allemaal cadeautjes namens haar en mijn vader. Luierdoeken, spuugdoekjes, sokjes, een pakje van Petit Bateau en nog zoveel ander moois! Ik was zo blij en opgelucht voor mij voelde dit echt als een acceptatie van mijn ouders.
Gender reveal
Omdat het allemaal nogal een grote verassing was besloten we met 16 weken een geslachtsecho te doen. Hieruit vloeide uiteraard een ‘gender reveal’. Op de dag van mijn vaders verjaardag zouden wij zorgen voor de taart. De wedjes waren al gelegd. Mijn broertjes wilde uiteraard dat het een jongentje werd en mijn ouders beide een meisje. Mijn vader mocht de taart aansnijden. Hij deed een dansje van blijdschap toen hij zag dat het een meisje werd! Ik kon hem denk ik geen beter cadeau geven. Mijn broertjes zaten beide NEEEE een meisje hahaha. Een moment om nooit meer te vergeten.
Opa en oma
Mijn ouders zijn Zoë’s grootste fans! En Zoë zelf is helemaal gek van haar opa en oma. Nu ze 1,5 jaar is wordt ze steeds wijzer, en de band tussen haar en mijn ouders groeit met de dag. Ik vind het zo bijzonder mooi om te zien en geniet er net als mijn ouders elke dag van. Mijn ouders zijn ook mijn grootste support. Ze vertellen mij regelmatig dat ze super trots op mij zijn en dit betekend erg veel voor mij. Zonder mijn ouders en hun support had ik niet die vrouw kunnen zijn welke ik vandaag de dag ben.
1 Reactie