Mama Thirza: Mijn bevallingsverhaal. Ik had een vervelende pijn in mijn rug. Wat bleek, ik had al 4 cm ontsluiting!

ZO! Het is alweer ruim een maand geleden dat ik onze liefste Noah Fay ter wereld bracht. In deze maand heb ik mijn kindje leren kennen, maar zijn we ook verhuisd en weer aan het werk gegaan. Ik wilde zo graag eerder schrijven, maar deze gebeurtenis vergeet je gelukkig niet zomaar.. In deze blog vertel ik over mijn bevallingsverhaal.

Mijn bevallingsverhaal

Het was woensdag op donderdagnacht. Om 00:45 uur voel ik een vervelende pijn in mijn rug. Ik word er wakker van, maar ik kan de pijn niet plaatsen. Al weken lees ik bevallingsverhalen en vertel ik mezelf dat dit net als alle weken ervoor ‘voorweeën’ moeten zijn. Dat ik al 5 dagen na de uitgerekende datum zat, was ik op dat moment even vergeten. Al weken was mijn buik aan het rommelen.

“De pijn in mijn rug kwam elk halfuur terug. Het had toch echt een duidelijk begin, piek en einde. Maar omdat de pijn alleen in mijn rug zat, verwachte ik er nog steeds niks van.”

 

Na wat ronddraaien in bed en ik op Google naar wat symptomen had gezocht, viel ik niet veel later weer rustig in slaap. Toch kwam de pijn in mijn rug elk halfuur terug. Het had toch echt een duidelijk begin, piek en einde. Maar omdat de pijn alleen in mijn rug zat, verwachte ik er nog steeds niks van. Tot het 06:00 uur was, ik kon zo niet meer verder slapen. De rugpijn kwam om de tien minuten terug waarop ik besloot om op de bank een serie te gaan kijken. En om het nog iets meer ‘Zen’ te maken stak ik de kerstlichtjes en wat kaarsjes aan.

Tijdens de rugpijn ben ik af en toe wat gaan rondlopen. Mijn vriend heb ik lekker laten slapen. Als hij wakker zou worden, besloot ik hem luchtig over deze vreemde ‘rugpijn’ te vertellen en dat hij gewoon lekker naar zijn werk mocht gaan. Zelf had ik om 11:00 uur een afspraak staan in het ziekenhuis (waar mijn verloskundige gevestigd zit). Dit om gestript te worden. Ik had hier veel over gelezen en gehoord en dat het bij een eerste kindje vaak niet werkt. Behalve dat het er erg van kan gaan rommelen zonder effect. Aangezien dit toch al weken bij mij het geval was, besloot ik het toch te doen.

Richting het ziekenhuis

Vriend aan het werk, en ging rustig met de bus richting het ziekenhuis. Voor dat strippen hoefde hij van mij niet mee. toen ik eenmaal over m’n uitgerekende datum heen ging geloofde ik even nergens meer in. Dus ook niet in het strippen. Normaal ben ik zo’n type dat nooit zonder make-up of nette kleding de deur uit gaat, maar deze ochtend besloot ik toch in mijn joggingbroek te gaan. Dat zat toch even lekkerder dan die zwangerschapsbroek met die nog steeds vreemde ‘rugpijn’. Mijn make-up had ik wel even snel gedaan, ‘He je weet maar nooit!’ De busrit was kort en verliep goed, al had ik om de 10 minuten wel m’n ogen even dicht geknepen. Die rugpijn werd toch steeds iets scherper..

Aangekomen op de verloskundigenafdeling was al snel duidelijk dat het weer flink uit liep. En dat terwijl ik mijn rugpijn steeds moest opvangen. Deze pijn vond ik overigens echt niet heel heftig, eerder vervelend omdat ik geen goede houding kon vinden. Na meer dan een half uur uitloop was ik eindelijk aan de beurt. Ik vertel nog voor het strippen dat ik wel wat last had van m’n rug. Ik mocht gaan liggen en tot de grote verbazing van mijn verloskundige zag ze dat ik al 4 cm ontsluiting had! Wat! Dit had ik echt niet verwacht! De eerste centimeters heb ik gevoeld in mijn rug, maar als dit het is, laat dan die bevalling maar komen!

Rugweeën die om de 3 minuten terug kwamen

In eerste instantie liet de verloskundige mij nog naar huis gaan. Ik wilde graag thuis de pijn opvangen maar bevallen mocht daar om veiligheidsredenen niet. Maar toen ik bijdehand het ziekenhuis uitliep richting de bushalte, werd ik terug gebeld door de verloskundige die mijn bevalling zou gaan doen. ‘Jij gaat niet naar huis, jij blijft mooi hier!’ liet ze weten. Ik dus weer terug terwijl ik snel mijn moeder en vriend had gebeld. Die zouden met mijn spullen naar het ziekenhuis komen.

“Het breken van mijn vliezen. Het voelde precies hoe ik het had verwacht, alsof je geheel pijnloos in je broek plast!”

 

Tijdens het wachten op mijn moeder en vriend besprak ik met mijn verloskundige hoe of wat. Ik had een grote wens om in bad te bevallen, maar ben absoluut de moeilijkste niet. Toen ik hoorde dat deze kamer bezet was, was het voor mij dan ook geen probleem. Ik denk dat ik vooral te enthousiast was omdat diezelfde dag eindelijk mijn meisje geboren zou worden. Tijdens het gesprek kneep ik af en toe met mijn ogen. Ik voelde de rugweeën die om de 3 minuten terug kwamen. Ik weet van mezelf dat ik een hoge pijngrens heb, maar ik heb dat nooit echt hardop durven zeggen over de bevalling. Bang voor opmerkingen.

Bij de stripafspraak was een stagiaire aanwezig. Ze vroeg of ze bij mijn bevalling aanwezig mocht zijn. Ik vind dat iedereen die leert de kans moet krijgen om zich goed te ontwikkelen dus ik stond hier zeker voor open. Zij is met mij mee gegaan naar de verloskundigenafdeling en heeft mij tot het moment dat ik weg ging niet meer alleen gelaten. Ik ben haar ZO dankbaar, zij heeft de hele bevalling tegen mij aangesproken, mijn aangemoedigd en verzorgd.

Het breken van mijn vliezen

De volgende stap was het breken van mijn vliezen. Dit gebeurde om 13:00 uur. Het voelde precies hoe ik het had verwacht, alsof je geheel pijnloos in je broek plast! Ik kreeg twee grote kraamverbanden in en met deze luierkont mocht ik het ziekenhuis door naar de verloskundigenafdeling. En toen begon ik het pas ECHT te voelen. De pijn was nu niet alleen in mijn rug, maar ook in mijn buik.

In de kamer aangekomen had ik best wel trek in wat eten. Ik had die ochtend namelijk nog niets gegeten en wie weet gaat de bevalling wel 30 uur duren! Op dat moment realiseerde ik mij dat ik thuis nog niet een grote boodschap had gedaan.. ‘Shit, hier was ik altijd zo bang voor, poepen tijdens de bevalling..’

Op het moment dat mijn moeder en vriend binnen kwamen, wilde ik gaan douchen. Niet veel later hield mijn moeder een warme straal op mijn rug, terwijl ik wrijvend met mijn handen over mijn buik ging. Het was heftig, maar zeker te doen. En door het warme water kwamen de weeën al snel om de minuut terug. Onder de douche wilde ik niet bevallen. Zeker niet op een rolstoel. Dus besloot ik dat ik op bed wilde. Ik wist, ‘na deze wee, heb ik 1 minuut de tijd om me af te drogen om daarna naar het bed toe te gaan’. Dat was niet heel makkelijk, aangezien mijn douche op de gang was. Maar het is me gelukt!

“Gelukkig ging het snel en was ik in 15 minuten van 6 cm naar een volledige ontsluiting gegaan. Ik mocht eindelijk persen! Dit was een opluchting!”

 

In 15 minuten van 6 cm naar een volledige ontsluiting

Op mijn rug liggen deed zeer, dus ging ik in bed op mijn zij liggen. Ik had rug en buikweeën die om de minuut terug kwamen. Ik heb nooit echt rust gevoeld en omdat het allemaal zo snel ging, moest ik overgeven. Ook heb ik tijdens een wee gezegd ‘dat ik het zo nog 10x zou doen’. Het leek wel alsof ik onder invloed was. Al was er geen pijnbestrijding aan te pas gekomen. Rond 13:45 uur werd ik getoucheerd. Op dat moment had ik 6 cm. Lichtelijk teleurgesteld, want met deze snelle weeën had ik toch op iets meer gehoopt.. Een kwartier later voelde ik een vreselijk ‘druk’ behoefte. Dit was waar iedereen het over had, het gevoel dat je moet poepen. Deze persdrang hield ik niet meer tegen! Maar omdat ik net pas 6 cm had, moest ik deze tegenhouden. Dat vond ik echt vreselijk..

Gelukkig ging het snel en was ik in 15 minuten van 6 cm naar een volledige ontsluiting gegaan. Ik mocht eindelijk persen! Dit was een opluchting! Ik vond het wel zwaar, maar het was fijn dat ik eindelijk wat mocht doen! Na een halfuur persen was dan eindelijk na bijna 41 weken zwangerschap op 15 december 2016 Noah Fay ter wereld gekomen. Ze was gelijk mooi roze van kleur, kreeg alleen maar een 10 bij haar apgar-score en dronk gelijk al uit mijn borst.

Mooi, bijzonder maar ook erg snel

Hoe ik terug kijk naar mijn bevalling? Ik vond het mooi, bijzonder maar ook erg snel. Vanaf het moment dat ik weeën kreeg heeft het maar 3 uur geduurd voordat zij er was. Vrouwen die er langer over doen leven zo toe naar het moment dat hun kindje op hun borst wordt gelegd. Voor mijn gevoel heeft het 10 minuten geduurd en was zij er ineens. Ik heb het dan ook in de eerste twee weken erg moeilijk gehad om te realiseren dat zij ECHT van mij was.. Maar daar vertel ik jullie graag meer over in mijn volgende blog: De kraamweek!