Toen onze dochter was geboren had ik niet het idee alsof ik ooit nog een keer net zoveel van mijn kind kon houden, totdat ons zoontje geboren werd. Wat een rijkdom! Alles weer opnieuw beleven en weer trots kunnen zijn met iedere nieuwe mijlpaal die hij bereikt. Het lachen, rollen, kruipen, kraaien, kletsen, zitten, alles komt weer opnieuw voorbij.

Kraaien kan hij overigens als de beste. Wat een enorm volume komt eruit (met mijn excuses alvast voor de buren [??])! Des te enthousiaster hij wordt des te harder en hoger wordt het geluid. Afgelopen week was mijn schoonvader op bezoek en die had toevallig een decibel meter op zijn telefoon staan. Het kwam uit rond de 95 decibel en dat is te vergelijken met een drilboor!

“Heel grappig om te zien is dat onze dochter nu een beetje over haar broertje gaat moederen.”

 

Het is ook nu weer super leuk om te zien hoe druk hij bezig is met kruipen. Kruipen probeert hij al een tijdje en eerlijk gezegd gaat hij ook best hard. Het enige probleem is alleen dat hij om zijn as draait en achteruit gaat. Vooruit kan hij helaas nog niet, wat er voor zorgt dat hij heel trots kraaiend nog wel eens half onder de bank, of onder de kast uit komt.

Wat voor ons heel grappig is om te zien, is dat onze dochter nu een beetje over hem gaat “moederen”. Helpen met de voedingen, flesjes geven, helpen met luiers verschonen en spuugdoekjes aangeven deed ze al vanaf het begin. Nu komt alleen haar manier van opvoeden erbij. Hij is momenteel echt in een periode dat hij alles in zijn mondje stopt, dus voordat ik er zelf nog iets over kan zeggen, komt onze dochter eraan met haar vingertje heen en weer schuddend en vertelt op haar manier dat het niet mag. Meestal kijkt ons zoontje haar luid kraaiend en lachend aan, maar lijkt haar toch wel een soort van te begrijpen op dat moment.

“Bij onze dochter vond ik alles in het begin snel gaan, maar nu met onze zoon lijkt het alleen maar sneller te gaan.”

 

Bij onze dochter vond ik alles in het begin snel gaan, maar nu met onze zoon lijkt het alleen maar sneller te gaan. Voor je het weet zijn ze hun wieg uitgegroeid, kunnen ze zitten, kruipen ze de kamer door, zetten ze hun eerste stapjes, zeggen ze hun eerste woordjes en vier je hun eerste verjaardag. Het blijft toch geweldig om die ontwikkeling van zo dichtbij mee te maken! Maar soms zou ik willen dat het iets langzamer zou gaan, zodat je er nog meer van kunt genieten.