Sinterklaas! De leukste tijd van het jaar!! Elk jaar wordt het groots gevierd en dit jaar nog een beetje groter. Vorig jaar keek ik al uit naar het samen met Julian naar de intocht kijken. Toen had hij er maar 5 minuten van mee gekregen omdat zijn slaapritme anders liep. Nu hebben we een groot stuk samen gekeken. Alhoewel, Sander en ik keken naar de tv en Julian was aan het spelen. Als er een liedje voorbij kwam, keek hij wel naar de tv en begon te dansen.

En ook hebben we samen onze schoen gezet. Niet dat hij dat snapt, want hij is nog geen 2. Maar ja, ik vind dat zo leuk, dus laat Sander mij mijn gang maar gaan. Samen zaten we te zingen bij de schoenen. Waarom die wortel nou in de schoen moest in plaats van in zijn mond, was voor Julian een groot raadsel. Toch werd hij de volgende ochtend wel erg blij van zijn nieuwe auto’s.

“Alles was geregeld voor Sinterklaas, en toen werd Julian ziek…. wat begon met een simpele verkoudheid werd steeds een benauwder kind met uiteindelijk over de 40 graden koorts.”

 

Ook bij de Plus Supermarkt hebben we een schoentje gezet. Samen met oma had hij zijn schoen mooi gekleurd. Hij is verwend met een mooie knuffel en pepernoten. Hij heeft niet veel van de pepernoten gegeten, omdat wij het niet nodig vinden dat hij daar teveel van eet. Er staat een pepernotenpot op tafel. En Julian weet heel goed dat hij er niet aan mag komen. Een of 2 keer per dag mag hij een pepernoot uit de pot pakken. Hij geeft ons dan ook een pepernoot en dan gaat de pot weer dicht. Heel fijn dat hij in dit geval zo goed luistert.

En toen kwam het grote sinterklaasfamiliefeest steeds dichterbij. We zouden het met 21 mensen vieren, waarvan er 12 waren overgekomen uit Israël. En voor deze gelegenheid hadden we ook een Sinterklaas en 2 zwarte pieten geregeld. Cadeautjes waren gekocht, gedichten waren gemaakt, snoepgoed was ingeslagen; wat kon er nu nog mis gaan….

En toen werd Julian ziek…. wat begon met een simpele verkoudheid werd steeds een benauwder kind met uiteindelijk over de 40 graden koorts. Dus toch maar een bezoekje aan de huisarts gebracht. Die constateerde bronchitis en we kregen direct antibiotica voorgeschreven. Of het verstandig was om de volgende dag naar het grote feest in Den Haag te gaan, hoefde de huisarts eigenlijk niet lang over na te denken. Julian zou er niets aan hebben, zou waarschijnlijk veel willen slapen, dus als we het al zouden doen was het niet in het belang van onze zoon.

Hoe pijnlijk ik dat ook vond, ik moest nu in het belang van mijn kind denken. Dus bleef Sander thuis en ben ik met onze cadeaus naar Den Haag gegaan. Het was een erg gezellig feest, Sinterklaas heeft nog een boodschap op video voor Julian ingesproken. En ja, ondanks dat ik mijn kleine en grote man miste heb ik me toch goed vermaakt.

“Ik vond het heel jammer dat Julian (en Sander) niet mee konden naar het grote Sinterklaas familie feest.”

 

De volgende ochtend voelde Julian zich al een stuk beter, de antibiotica deed goed zijn werk, en was het tijd om cadeautjes uit te pakken. Want ik had een zak vol met cadeaus mee naar huis genomen. En toen Julian zijn 1e kado had open gemaakt, ging hij weer naar de zak om te kijken of er nog meer in zat. Julian is enorm verwend en weet bijna niet waar hij mee moet spelen. Misschien wordt het toch weer eens tijd om zijn speelgoed uit te zoeken, want hij heeft nu wel heel erg veel. ’s Middags lag de pietenzak nog in de woonkamer en af en toe keek hij erin of er niet meer cadeautjes in zaten, maar al snel zei hij dan ‘op’.

Ik vond het heel jammer dat Julian (en Sander) niet mee konden naar het grote Sinterklaas Familie feest. Maar aan de andere kant ben ik blij dat Julian nog maar 1 jaar oud is. Hij heeft geen idee wat hij gemist heeft. Hij heeft zijn cadeaus gekregen, heeft pepernoten gegeten dus voor hem is het geslaagd.