Mama Chiara: Over haar zwangerschap met diabetes

Zoals ik jullie vorige week heb verteld zitten er beperkingen aan een zwangerschap als je diabetes hebt. Een voorwaarde is bijvoorbeeld dat een zwangerschap gepland moet worden, in hoeverre dat kan natuurlijk. Dit voorjaar kregen wij te horen dat na anderhalf jaar slechte resultaten mijn Hba1c waarde (lees: gemiddelde suikerwaarde van voorgaande drie maanden) goed genoeg was voor een zwangerschap. Wauw! Wat een speciaal moment. Het was dan ook geen uur later dat we samen mijn anticonceptie pillen weggooiden. Aangezien jullie weten dat ik inmiddels 31 weken zwanger ben, zal ik jullie de rest van de details maar besparen ;).

Hoera! 31 weken zwanger alweer!

Eigenlijk vrijwel direct nadat we die goede resultaten hadden ontvangen bleek ik al zwanger te zijn. Nooit hadden we durven hopen dat het zo snel zou lukken. Ik was vanaf het eerste moment vast beraden… Ik wilde genieten van deze zwangerschap en niet alleen maar in angst moeten leven, ondanks dat ik toch te maken had met verhoogde risico’s op onder andere een miskraam, open ruggetje en nog andere complicaties. Google had ik al vrij snel de oorlog verklaard en ook alle specifieke folders die ik heb meegekregen over een zwangerschap en diabetes heb ik niet open gehad.

De glucose sensor die op mijn buik geplakt zit. Deze verwissel ik 1 keer per week. Gelukkig blijft alleen de pleister met de grijze glucose sensor zitten. Scheelt weer 😉

Eigenlijk heb ik echt een heerlijke zwangerschap, waarbij genieten voorop staat. Ik ben niet misselijk geweest en ook geen last gehad van andere lichamelijke klachten. Wel is het een hele spannende tijd. Vanaf 26 weken zwangerschap is het zo dat de te hoge of te lage suikerwaarden van invloed kunnen zijn voor Lola-Lois. Tussen het moment dat alle organen zijn aangelegd en week 26, is het ook belangrijk dat de suikerwaarden stabiel zijn, maar zijn vaak wat minder direct van invloed op de baby. Er zijn bepaalde grenzen gesteld aan bloedwaarden, zit je daar boven of onder dan wordt je direct doorverwezen naar het ziekenhuis voor een CTG scan. Doordat ik een sensor op mijn buik geplakt heb, worden mijn waarden 24/7 gemeten. Mijn sensor is gekoppeld aan een soort afstandsbediening en deze geeft een alarm af wanneer ik te hoog of te laag dreig te komen. Er zijn heel wat vrouwen die diabetes hebben en een gezonde zwangerschap hebben zonder die sensor. Ik ben bang dat ik mezelf 9 maanden lang zou laten opnemen als ik deze sensor niet gehad zou hebben. Sinds de zwangerschap heb ik geen normale nacht meer kunnen slapen. Dit door deze hysterische sensor en de vele prikjes in mijn buik die afkomstig zijn van de pomp en sensor. Maar ondanks dat geniet ik nog met volle teugen en zijn we in ieder geval alvast goed getraind voor de nachtelijke escapades van Lola-Lois 😉

De witte pleister in mijn insuline pomp. Met de afstandbediening bedien ik deze. Uiteraard wel met een leuk hoesje 😉

Inmiddels ben ik alweer 31 weken zwanger en kan ik aftellen tot de bevalling. We zijn begonnen met de voorbereidingen voor de bevalling want met 38 weken wordt ik ingeleid dus nog maximaal 7 weken te gaan! Onlangs hebben we een informatie avond gehad in het Wilhelmina Ziekenhuis Assen over de bevalling, over wat we kunnen verwachten en op welke mogelijke manieren ze eruit kan komen (eh, my god!). Gek genoeg kijk ik nog wel ontzettend uit naar de bevalling, ook na de uitleg over het inknippen, vacuümpompen, en alle andere scenario’s die ik maar snel heb verbannen uit mijn gedachten.

https://instagram.com/p/9GJD1TLwh2/

Het blijft allemaal wel onwerkelijk! Dat de ingerichte babykamer straks daadwerkelijk in gebruik wordt genomen en niet langer als sierkamer dient. Dat er straks echt een kindje is! Ik ben nog zo druk met van alles dat ik hier eigenlijk te weinig bij stil sta. Doordat de laatste maanden zo intensief draaien om de zwangerschap, is het haast moeilijk voor te stellen dat ik straks niet meer zwanger ben en dat ik weer filet American mag eten! Ik kan niet wachten totdat ze veilig in onze armen ligt, maar tegelijkertijd geniet ik nog zo van het zwanger zijn dat 7 weken haast te weinig lijkt…