Nu mijn meid twee jaar is vind ik het tijd worden dat ze zonder speen door het leven leert gaan. Alleen is stoppen met de speen zo makkelijk nog niet. Ik heb daarom een leuk en handig boek aangeschaft: ‘Stoppen met Foppen’. Als dit boek mijn dochter van de speen af helpt dan moet het wel één of ander toverboek zijn.

Mijn dochter is gek op haar speen. Zodra ze thuiskomt wilt ze de speen en bij het slapengaan is de speen onmisbaar. Ik geloof dat ik er een stuk of 15 her en der heb liggen voor het geval dat. Een paar bij oma, één bij tante, één in iedere tas, een paar in de la, een paar in de kast. Ik heb ze eigenlijk altijd wel binnen handbereik. In iedere jas, in de woonkamer op de plank, ééntje verstopt in een potje op de tafel… niet normaal ze liggen echt overal!

“Het boek heeft ons super begeleidt naar een leven zonder speen. Maar na het boek zijn er nog altijd avonden dat mijn dochter moeilijk in slaap komt.”

 

Het doel van dit boek is om spelenderwijs afstand te nemen van de speen middels voorbeelden, opdrachten, liedjes en verhaaltjes uit het boek. Nu hebben wij er niet braaf 15 dagen over gedaan maar verdeeld over ongeveer anderhalf maand. 15 dagen is echt te snel en niet haalbaar geweest voor ons. Wonder boven wonder is het ons gelukt! De speen is weg! Whoppaa weer een mijlpaal bereikt maar niet zonder slag of stoot. De spenen overal vandaan getoverd, alleen het zoeken van de spenen heeft me al twee weken gekost. Laat staan het uitvoeren van de opdrachten.

Het boek heeft ons super begeleidt naar een leven zonder speen. Maar na het boek zijn er nog altijd avonden dat mijn dochter moeilijk in slaap komt. Ze kan er dan uren over doen om de slaap te pakken te krijgen. Van alles wordt er geroepen vanuit haar slaapkamer: Mamaaaa! Ik wil een knuffel! Mama schone luier! Mijn neus doet zeer! Ik wil bij jou slapeeeen!

“Wat ook gelijk nieuw is, is dat ze bij haar tante doet alsof de speen nog altijd in haar leven is.”

 

Wat ook gelijk nieuw is, is dat ze bij haar tante doet alsof de speen nog altijd in haar leven is. Mevrouw weet ineens nergens meer vanaf als ze bij het slapen gaan uit het niets vraagt om haar speen: ‘Ja mag ik mijn speen, is goed hoor’ zegt ze. Voor de speen eraf ging hadden we hier weinig tot geen last van. Ik vind het dan ook echt moeilijk om hier consequent een manier in te vinden om haar zo goed mogelijk hier weer doorheen te helpen.

Ooit heb ik gelezen dat je moet luisteren naar je eigen aapje: ‘Let your inner monkey do the work’. En dat is eigenlijk het enige wat ons tot nu toe geholpen heeft. Dankzij het boek is de speen eraf maar dat betekent niet dat het voor haar ook makkelijker is. Het is voor haar waarschijnlijk een zwaar proces omdat hetgeen ze vanaf dag 1 gewend is ineens kwijt is. Ik probeer haar met knuffels, verhaaltjes en een nieuw slaapritueel de rust te geven die ze daarvoor vond in haar speen.