Mama Thirza: 5 kraamtijd ervaringen die ik anders of niet had verwacht na mijn bevalling

Tijdens mijn zwangerschap had ik alle tijd van de wereld om mij voor te bereiden, dus ook op de kraamtijd! Deze is natuurlijk voor iedere vrouw anders en nu achteraf weet ik dat je niet alles kunt voorbereiden. Kraamtranen, iets te enthousiast met kraamvisite, alle ongemakken, die roze wolk, in dit blog 5 kraamtijd ervaringen die ik niet had verwacht.

Mijn kraamtijd ervaringen

Ik probeerde zo neutraal mogelijk mijn kraamtijd in te gaan. Omdat onze baby eigenlijk niet gepland was, woonde wij op dat moment nog samen met 3 andere huisgenoten. Niet echt een ideale situatie met een baby. De woning komt uit het jaar 1800 en via een enge steile trap moest ik onze Noah Fay uit het ziekenhuis naar boven tillen. ‘Zo, nu gaat de kraamweek beginnen!’

“Ik kon moeilijk beseffen dat dit kleine mensje echt van mij was. Was ik nu echt al bevallen?”

 

1. Een soort waas.. Was ik nu echt al bevallen?

Mijn bevalling was snel gegaan zoals je in mijn bevallingsverhaal kon lezen. En ondanks dat ik de hele zwangerschap riep dat ik niemand zo snel na de bevalling bij me wilde hebben, stond 3 uur na de geboorte van de placenta de hele familie + aanhang en vriendinnen naast mijn bed. Het was een soort waas.. Ik kan me er nu ook weinig van herinneren. Ik kon namelijk moeilijk beseffen dat dit kleine mensje echt van mij was. Was ik nu echt al bevallen? Als ze in mijn armen lag kwam het besef vaak na een paar seconde. Gelukkig ging dit gevoel snel weg, veel praten en horen dat je zeker niet de enige bent heeft vreselijk goed geholpen! De kraamzorg kwam nog dezelfde avond, wat een schat! Ik dacht dat ik veel wist, maar ik heb nog zoveel meer van haar mogen leren.

2. Te enthousiast kraamvisite uitnodigen. Toch maar een kraamfeest?

Ja! Dit heb ik zeker ook gedaan. De hele zwangerschap zei ik dus dat ik geen bezoek wilde in het ziekenhuis. Familie en vrienden kwamen maar lekker de volgende dag, of misschien nog wel later als ik er echt geen zin in had. Nou, dat ging dus mooi even anders! Ik denk dat Noah nog geen 15 minuten op aarde was of ik was al aan het Facetimen (video bellen) met mijn zus en beste vriendinnen. Ik lag letterlijk nog met de benen in de beugels voor het nachecken.

Ook thuis was ik iets te enthousiast. Elke dag had ik zo’n 3 bezoek momenten ingepland, en kwamen er ineens vriendinnen nog een tweede keer langs. Had ik blijkbaar ja op gezegd, en daar wist ik niks meer van. Ik gunde mezelf geen rust, want ‘ik kon het allemaal wel aan’ . Toen heeft mijn kraamzorg me toch elke dag verplicht even in bed gelegd. Ook tijdens deze rust momenten sliep ik niet, maar dat komt denk ik door de adrenaline die ineens wel heel lang in je lichaam blijft.. Of ik achteraf toch liever een kraamfeest had gedaan? Ja ik denk het toch wel. Noah is nu ruim een maand, en ik heb nog steeds kraambezoek. Daar ben ik stiekem toch wel een klein beetje klaar mee, de roze muisjes zijn namelijk al een tijdje op..

“Nee johhhh, die kraamtranen zou ik toch echt niet krijgen! Ja, die kraamtranen heb ik absoluut eventjes gevoeld.”

 

3. Kraamtranen?

Nee johhhh, die zou ik toch echt niet krijgen! Ik ben best wel een emotioneel persoon, maar tijdens mijn zwangerschap en bevalling heb ik geen traan gelaten. En zelfs toen de opa’s en oma’s en sommige vriendinnen een traan lieten bij het zien van onze baby, voelde ik nog geen waterige ogen. Maar toen kwam het.. Ik geloof dat het dag 5 was. Mijn vriend was weer gaan werken, ik was vreselijk moe terwijl ik had toegezegd op een bezoekje na 19.00 uur. Eigenlijk wilde ik liever geen bezoek na het avond eten. Ik heb m’n bezoek huilend, wat zeg ik, jankend opgebeld dat ik het echt niet meer trok. Ze konden echt niet langs komen, ik kon het niet meer aan. En wat miste ik mijn vriend ineens. Ik voelde zo een sterk verlangen naar hem, ik miste hem alsof hij al maanden van huis was.. Dus ja, die kraamtranen heb ik absoluut eventjes gevoeld.

4. Het ongemakkelijke gevoel van ‘onder’

Ze zeiden dat het zou voelen alsof je een marathon ongetraind had gelopen. Nou ik vond dat misschien niet, maar ik liep wel als een eend door huis. Zo met m’n kont naar achter, heel charmant. Opstaan was ook fijn, er stond een week lang een enorme druk op. Ik was echt heel bang dat dit gevoel nooit meer weg zou gaan. En ja het vloeien, dat was ook geen pretje, maar gelukkig duurde dit bij mij maar 2 weekjes en was het ook niet heel heftig.

De tip om onder de douche te plassen vond ik erg prettig, zo maakte je het gelijk weer schoon en hoefde ik ook niet telkens omhoog te komen van de bril. Als er visite was deed ik wel mijn best er een beetje leuk uit te zien. Ik deed gelijk weer make-up op, en wijde jurkjes met een panty kon ik nog wel aan. Ik had misschien stiekem in m’n hoofd dat alles heel snel weer normaal zou zijn, maar je moet je lichaam echt rust gunnen. Gelukkig heb ik die gepakt en na 2 weken voelde alles bijna weer normaal.

“Postnatale depressies, ik ben altijd bang geweest dat zoiets mij zou kunnen overkomen.”

 

5. Een roze wolk met een ‘grijs randje’

Ik heb veel gelezen over postnatale depressies. Ik ben van mezelf een mega positief blij persoon, maar ik ben altijd bang geweest dat zoiets mij zou kunnen overkomen. Het komt helaas heel veel voor, en ik vind het een serieus moeilijk onderwerp. Ik heb veel video’s gekeken over deze vrouwen en het brak echt mijn hart. Ik durfde het zelfs op een gegeven moment niet meer te kijken, omdat ik dan bang was dat als ik er te veel over wist. Ik het misschien wel bij mezelf ging voelen als het er niet eens echt was. Heel gek.. En toen mijn bevalling zo snel ging, en het besef dat zij echt van mij was niet gelijk kwam. Was ik er ook even bang voor. Maar gelukkig heb ik nog elk moment als ik naar haar kijk dat ik warm word. Dat zo een klein mensje je hele leven op een mooie manier veranderd. Ik zit misschien niet meer boven op een roze wolk, maar hij is wel mega ultra fel roze geweest, en hij hangt nog altijd boven m’n hoofd!