Mama Lieke: De combinatie werken en moederschap is moeilijk. Vooral als je perfectionistisch bent en het op alle fronten goed wil doen…

Mijn haar is netjes gekamd en opgestoken tot een knot. Ik heb mijn uniform weer aan, een mantelpakje, en draag hoge hakken. Vanochtend heb ik de tijd genomen om wat make-up op te doen en ik heb zelfs mijn horloge omgedaan. Ik zie eruit als om door een ringetje te halen. Maar niemand weet.. niemand weet dat ik onder deze kokerrok een Mady draag.

Grannypannies

Mady was mijn steun en toeverlaat tijdens en na mijn zwangerschap. Ze paste altijd, omdat ik de grootste maat kocht toen ik hoogzwanger was. Door het gigantische formaat van deze grannypannies ontstond er een aangenaam contrast met mijn lichaam, waardoor ik me ondanks alles toch best slank voelde. Inmiddels ben ik sinds drie weken weer aan het werk en is ons kleintje vier maanden oud. Toch kan ik nog geen afstand van Mady doen. Ze staat symbool voor wie ik eigenlijk ben, voor hoe ik me voel.

“Drie maanden lang heb ik mezelf volledig opgeofferd. Alles draaide om onze kinderen, daar had ik in het begin wel moeite mee.”

Opofferen

Drie maanden lang heb ik mezelf volledig opgeofferd. Alles draaide om onze kinderen, daar had ik in het begin wel moeite mee. De muren kwamen op me af en daarom probeerde ik af en toe eens iets voor mezelf te doen; een museumbezoekje hier of een terrasje pikken daar. Echter, langzaam maar zeker raakte ik eraan gewend dat ik op de tweede, derde of zelfs vierde plek kwam. Toen mijn verlof bijna voorbij was vond ik mijn draai, en was ik gelukkig zoals alles thuis liep.

Wennen

Toch zag ik er wel naar uit om weer te gaan werken. Achtentwintig uur per week gewoon weer Lieke zijn in plaats van Mama. Nu sta ik op de werkvloer, waar de lichten fel zijn en kil van kleur in vergelijking met thuis. Mensen informeren hoe mijn ‘vakantie’ is geweest en vragen hoe het gaat zonder interesse in mijn antwoord. Ik moet ontzettend wennen aan de voor mij weer nieuwe omgangsvormen en diplomatieke motieven.

Mamaland

Ik mis mijn kinderen. Ik voel me eenzaam, als een kangoeroemoeder met een lege buidel. En kwetsbaar, als een schildpad zonder schild. Voor de buitenwereld ben ik nog dezelfde Lieke als voorheen, maar ik voel me anders. Ik ben er nog niet klaar voor om naar buiten te treden, want alles is hard in vergelijking met Mamaland. Hier word ik gedwongen om assertief te zijn, voor mezelf op te komen. Dat blijkt verdomd moeilijk. Omdat ik me de afgelopen tijd zo heb weggecijferd, ben ik vergeten hoe het moet en lijk ik alles verkeerd aan te pakken.

“De combinatie werken en moeder zijn is moeilijk.”

In tweeën getrokken

Pogingen om het voor iedereen goed te doen, lopen volledig in de mist. Ik wil mijn werk zo veel mogelijk tegemoet komen en mijn leidinggevenden zo min mogelijk tot last zijn. Aan de andere kant moet ik voor mezelf en mijn gezin opkomen, en rekening houden met onze kindjes. Vooral de kleinste heeft mij nog veel nodig. Ik voel me in tweeën getrokken door twee belangen in mijn leven, en schiet tekort op elk vlak. Het liefst zou ik mijn Mady optrekken tot over mijn oren, en daarin wegkruipen totdat alles over is.

Werken en moeder zijn is moeilijk

De combinatie werken en moeder zijn is moeilijk. Vooral als je perfectionistisch bent en het op alle fronten goed wil doen. Ongeacht van waar je werkt, wat voor baan of opleidingsniveau je hebt, vereisen het moederschap en het zakenleven twee verschillende disciplines.

Als verse moeder ben je kwetsbaar, tot in het diepste van je ziel. Een goede werknemer is juist zakelijk, niet emotioneel en assertief. Deze aspecten staan haaks op elkaar wat het moeilijk maakt om te wennen, zowel wanneer je verlof begint, als wanneer je verlof eindigt. De balans zal ik na verloop van tijd wel vinden, dat weet ik uit ervaring met ons eerste kindje. Tot die tijd verstop ik me gewoon af en toe, als het me allemaal even te veel wordt, in mijn super charmante onderbroek.