Mama Chiara: Wij vrouwen zitten onszelf vaak af te kraken terwijl we onze kids leren om van zichzelf te houden…

Sinds ik moeder ben, ben ik een enorm hormonale tijdsbom die ieder moment uit elkaar kan knallen van liefde. Ieder klein detail kan mij zo bizar trots maken, dat kan je volgens mij alleen begrijpen wanneer je zelf moeder bent. Ik hoop dan ook ontzettend dat Giulia-Mae later net zo trots op zichzelf is als dat ik op haar ben.

We zitten onszelf vaak zo af te kraken

Vreemd eigenlijk, wij vrouwen (en vast en zeker ook genoeg mannen) zitten onszelf vaak zo af te kraken. We zijn vaak zo negatief over onszelf terwijl we aan onze kinderen leren om van zichzelf te houden en om vooral niet onzeker te zijn. Maar hoe kunnen wij dit aan hen leren terwijl zij zien dat wij, hun rolmodel, juist het tegenovergestelde doen bij onszelf.

‘Ik ben te dik, te dun, te lang, te klein’… kleine greep van opvattingen die ik toch zeker dagelijks hoor om mij heen. Dat zijn ook kreten die ik zelf vaak genoeg eruit gooi. Na de bevalling heb ik het een tijd lang best moeilijk gehad om mijzelf te accepteren zoals ik eruit zag.

Ik was niet direct weer in shape alla Doutzen Kroes (overigens 2 jaar later heb ik nog geen Doutzen lijf… helaas pindakaas). Het heeft echt wel even geduurd voordat ik weer op het gewicht zat van voor de zwangerschap. En nog steeds ben ik nog niet helemaal tevreden. Maar wie is dat wel? Ik denk dat iedereen wel een onzeker punt heeft.

Het positieve omarmen

Het gekke is, dat wanneer je je alleen maar uitlaat over je positieve kant, je snel bestempelt wordt als ‘arrogant, verwaand etc’. Maar zouden we juist niet wat meer het negatieve moeten laten varen en het positieve moeten omarmen? Ik denk niet dat ik ooit 100 % tevreden met mijzelf zal zijn, MAAR! Ik ben wel blij met mijzelf. Natuurlijk blijven er dingen waaraan ik wil werken, en dat is niet erg.

Wat ik mijn dochter mee geef

Mijn dochter is twee en zit in de papagaai-fase. Alles wat ik doe, doet zij, alles wat ik zeg, probeert ze na te zeggen. Ik moet er niet aan denken dat zij later op jonge leeftijd voor de spiegel staat en mij na zit te praten over ‘een te dik lijf’. Op social media zie je de allerknapste meiden met een killerbody voorbij komen. En ja! Ik ben jaloers! Maar ik besef wel dat dit niet de standaard is. Z’n lijf is heel erg hard werken en zelf dan is het soms nog niet haalbaar.

Wat mijn dochter allemaal wel of niet te zien krijgt heb ik niet heel erg veel invloed op, maar ik heb wel invloed op wat ik haarzelf mee geef. Door te laten zien dat ik blij ben met mijzelf, en dat ik kan werken aan onzekerheden, laat ik haar hopelijk zien dat er meer is dan wat er te zien is op tv, social media etc. Ik hoop dat zij grotendeels zal zien wat ik zie. Een prachtig kind.. van binnen en buiten!