Mama Ilse: Na mijn bevalling dacht ik nooit meer te kunnen zitten…

Maila is 6 maanden oud, wat betekent dat ik al 6 maanden moeder ben. WAT?! 6 maanden? De tijd vliegt voorbij! Ik kan me nog als de dag van gister herinneren dat we samen de pil weggooiden, in de prullenbak van een hotel ergens in Bangkok. We zouden het wel zien, gebeurt het nu is het prima en gebeurt het over een jaar is het ook prima. Nog geen 2 maanden later hield ik een positieve zwangerschapstest in m’n handen. En vanaf toen ging alles in een stroomversnelling.

Een geweldige zwangerschap

Wát een geweldige zwangerschap heb ik gehad! Dat kleine bolletje in mijn buik groeide uit tot een zware watermeloen die af en toe een karate trap gaf. Op een beetje rugpijn na verliep alles soepeltjes. Het was heerlijk weer, soms een beetje te warm maar gelukkig kon ik lekker afkoelen in het zwembad. Een week voor mijn bevalling ben ik zelfs nog van de glijbaan af geweest. Ik heb ook de beste verlof tip ooit: Grey’s Anatomy. Geloof me, daarna kun je zelf een longtransplantatie uitvoeren.

Mijn bevalling, als de dag van gister..

Na die heerlijke zwangerschap vond Maila het wel best na 38 weken en 2 dagen en besloot dat ze eruit wilde. En natuurlijk in stijl, in sterrenkijker positie – waar ze overigens pas achter kwamen toen ik al een poosje aan het persen was. Zeg gerust 2 uur en 45 minuten. Ik perste alles eruit, behalve een baby (lees; poep, oog, aambei). Tussendoor nog even een katheter, een echo en de hele mik mak. M’n moeder was druk bezig met het washandje op mijn voorhoofd, maar dat kon dus helemaal niet! ‘Mam, ga weg! Je veegt zo m’n getekende wenkbrauw eraf!’



Ik dacht nooit meer te kunnen zitten

Ze besloten uiteindelijk dat ze gehaald moest worden met de vacuümpomp. De grootste spuit van het hele ziekenhuis werd  gehaald en in m’n vajay-jay gezet. Thank god dat ik die schaar niet heb gezien toen ze de knip gingen zetten. Hoppa, pomp erop, knip erin en daar was ze hoor.. het liefste baby’tje ooit. Alles erop en eraan; 10 tenen, 10 vingers en van die vieze witte smurrie. Maar dat maakte allemaal niet uit, ze was er eindelijk! Moeders liep een maand mank en durfde niet meer te poepen, maar dat was het 100% waard! Ja, een aantal maanden geleden had ik down under een jaap van hier tot Tokio en dacht ik nooit meer te kunnen zitten, lopen of springen. En nu? Ik kan weer zitten, gelukkig. En als ik loop heb ik niet meer het gevoel dat het hele zooitje er van onder uit komt zakken. Op wat kilo’s na ben ik weer helemaal de oude.

KDV, CB en CC

En nu ben ik echt beland in wat ze noemen ‘mom life’. Ik maak alles schoon met billendoekjes, til me een ongeluk met de Maxi Cosi en sta ’s avonds de stukjes pompoen te pureren. Communiceren doen we tegenwoordig met afkortingen zoals KDV (kinderdagverblijf), CB (consultatiebureau – ik dacht vroeger altijd constatatiebureau) en CC (voor de fles). We hobbelen van huis naar het kdv, van het kdv naar werk en van werk weer naar het kdv. 

Over dat kdv gesproken… Ik dacht dus altijd dat dat een snothok was wat stonk naar pies en poep en waar de kinderen 24/7 aan het janken waren. Maar het is écht geweldig.

Oké het stinkt soms wel naar pies en poep en er wordt gejankt, maar niet door mijn kind, há! De bedjes lijken op konijnenhokjes, er zijn inieminie wc’tjes, er liggen overal speelkleden en speelgoed. Ieder kind heeft een schattig klein bakje waar de spulletjes in kunnen en de schattige kleine jasjes mogen aan de kapstok met naam. Én ze hebben een app, de ouderapp. Wat een uitvinding zeg. Ik krijg tussendoor fotootjes gestuurd en aan het einde van de dag kan ik zien hoe laat ze de flessen heeft gehad en hoe lang ze heeft geslapen. En aan mijn kind heb je soms geen kind, die slaapt soms 4 uur op één dag. Weet je gelijk weer waarvoor je betaalt. Ruim €700,- in de maand voor 2 dagen per week. Jep, ouder zijn is leuk, maar het kost me toch een geld. Gelukkig is daar wel onze vriend de belastingdienst die ook geld terúg kan geven. Happy me.