Stan zijn eerste zwemles

In een waterrijk landje als Nederland vinden de meeste ouders het belangrijk dat hun kroost jong leert zwemmen. De één begint er al met 3,5 jaar mee, de ander (zoals wij) wacht tot ze een jaar of 5 zijn.

Bij het starten van de zwemles van Stan krijgen we van alle kanten adviezen en tips, zoals: ‘Laat hem maar flink fietsen, dat is goed voor zijn uithoudingsvermogen met zwemles!’ Of: ‘Bij dat zwembad letten ze helemaal niet goed op je kind, hoe hij het doet enzo…’ We komen dus al redelijk ‘gekleurd’ naar de eerste zwemles, op zaterdagochtend om 08.00 uur. Uiteraard zijn we door allerlei meningen over zwemles aardig sceptisch, maar Stan was van tevoren al heel enthousiast en heeft er écht zin in. Na de omkleed sessie in het veel te warme en volle kleedhok worden de kinderen opgehaald voor de zwemles. Stan gaat zonder omkijken mee met een groepje kinderen en wij als ouders mogen wachten achter het glas…

Bandjes
En dan begint het wachten. Sommige ouders zie je een tijdschrift lezen of bezig met hun telefoon. Ik kan dat niet. Allerlei gedachten gaan door me heen en wanhopig probeer ik een glimp op te vangen van het groepje ‘kikkers’ want zo heet het startgroepje op zwemles. Zouden ze wel bandjes om hebben? Ik tel de minuten af op de klok. Stan heeft nog niet zo heel veel zwem-ervaring en dan nog waren wij er altijd bij als hij ging zwemmen. Nu moet ik hem ‘zomaar’ aan de badjuf overleveren… Gelukkig blijken bij het omkleden meer ouders mijn zorgen te delen. En Stan? Die heeft het ontzettend leuk gehad. ‘Ik ben nu een kikker, mama, en hierna word ik een goudvis!’ vertelt hij enthousiast. Gelukkig maar. Deze hobbel is ook weer genomen!