Qualitytime met de jongste

Qualitytime: ‘even tijd voor jezelf hebben’ kan het betekenen, maar ongetwijfeld wordt de term het vaakst gebruikt als het gaat over de tijd die je als ouders ‘vrijmaakt’ voor je kinderen. Speciaal vrijgemaakte ‘tijd voor elkaar’: samen eten, voorlezen, knutselen, naar een pretpark gaan en dat soort dingen meer. Dit is redelijk toe te passen op kids vanaf een jaar of twee, drie, maar hoe ‘heb’ je nou qualitytime met een baby van 8 maanden? Op het moment dat ik erover na ga denken lijkt het een ontzettend moeilijke opgave. Want hoe kan ik de jongste nu dezelfde hoeveelheid kwaliteitstijd geven als de oudere kids die het al vanuit zichzelf ‘opeisen’?

Mijn hart volgen

De oplossing lijkt voor mij te liggen in het niet nadenken over het hoe en wat, maar gewoon mijn hart te volgen. Gewoon lekker bij hem op de grond liggen en als klimtoestel fungeren. Of samen een ‘boekje lezen’ op schoot – waarbij het boek meestal meer in de mond van Aron terecht komt – heel gek doen en kiekeboe spelletjes spelen. In de praktijk blijkt het helemaal niet zo moeilijk om echte tijd met mijn jongste door te brengen. Het is vooral de uitdaging om de kwantiteit van de qualitytime goed te verdelen. Er zijn bijvoorbeeld twee momenten per week waarop ik helemaal alleen met Aron thuis ben. De oudsten zijn dan naar school c.q. peuterspeelzaal. Maar op die momenten slaapt Aron meestal nog en worden de qualitytime-stukjes beperkt tot kwartiertjes. Gek dat ik als moeder de tijd zit te klokken, terwijl Aron alleen maar hysterisch blij gilt wanneer hij alleen met mama lekker gek mag doen. Hij voelt dat we dan even een heerlijk moment voor elkaar hebben en tijd zegt hem dan nog niets. Misschien is dat wel de belangrijkste les…