Wauw, het is al heel lang geleden sinds mijn laatste blog, maar ik had hier dus ‘echt’ geen tijd voor. Een blog schrijven is niet de meest lastige activiteit om uit te voeren, maar toch kost het iets van de kostbare energie die je als moeder hebt. De afgelopen periode is voor mij zo pittig geweest, dat ik niet de kracht had om een mooi blog te schrijven waarin het niet zou overkomen alsof ik in een diepe depressie zat.

Horrormonen, ontzwangeren, nachtelijke voedingen, afstuderen, een ‘ontwikkelingssprong bij de baby’, én het huishouden. Die combinatie is zo onwijs slopend, maar kwam bijna elke dag voor, het is dan ook niet gek dat ik andere zaken, zoals het schrijven van een blog even buiten beschouwing heb gelaten. Ik kan hele geromantiseerde verhalen gaan schrijven over hoe mooi het is om moeder te zijn, hoe hard dat kleine ventje groeit en hoe trots ik daar op ben, alleen dat doe ik niet.

“Elke dag was ik moe, terwijl ik niks had gedaan. Teleurgesteld dat ik het niet voor elkaar kreeg het huishouden bij te houden, waardoor ik me een hele slechte huisvrouw voelde.”

 

De afgelopen periode, vanaf ongeveer 3.5 maanden na de bevalling tot 4.5 maand heeft zoveel van me gevraagd. Elke dag was ik moe, terwijl ik niks had gedaan. Teleurgesteld dat ik het niet voor elkaar kreeg het huishouden bij te houden, waardoor ik me een hele slechte huisvrouw voelde. Ik voelde de druk van het afmaken van mijn afstudeeronderzoek om te kunnen afstuderen, en een stukje onrecht naar dat kleine mannetje dat ik geen tijd voor hem had. Ik merkte het ongenoegen in de ogen van mijn vriend, die na een lange werkdag thuiskomt in een onopgeruimd huis. Gefrustreerd dat ik zoveel moest en niets uit handen kreeg omdat zoonlief aan het huilen om aandacht, liefde of drinken was.

Communiceren is de sleutel voor het oplossen van vele gevoelens en frustraties. HOE, zouden we er voor kunnen zorgen dat er wat meer rust komt, en het huis wat beter bij blijft. Bespreken dat we beiden iets anders zijn gewend met betrekking tot de taakverdeling en de staat van het huis. Mijn vriend komt uit een opgeruimd en schoon gezin, en ik kom uit een gezin waar ‘schoon’ en ‘opgeruimd’ niet de grootste prioriteiten waren. Deze twee samenvoegen resulteert in het huis waar ons kindje straks van zegt ‘zo ging dat’. Zo spraken we af dat ik beter mijn best zou doen om het huis netjes te houden en vriendlief zijn best zou doen te accepteren dat het niet meer altijd zo netjes is als hij hoopt.

Er ging een knop bij mij om. Ik ben moeder, en het huishouden is representatief voor de manier waarop wij leven, en wat mijn bezigheden gedurende de dag zijn (geweest). Het besef kwam langzaam dat het huishouden een never ending story is. Weten dat je iets doet zonder resultaat, het is immers met een paar dagen, uren of minuten weer terug bij af. Ik had het er ook best moeilijk mee toen het besef kwam dat ik nooit klaar zou zijn. Toch is dat besef wel nodig geweest om het huishouden wat meer bij te kunnen houden, rustig op de bank zitten is er gewoonweg niet meer bij. Regelmatig heb ik me dan ook afgevraagd hoe mensen het voor elkaar krijgen die méér kinderen hebben. Dat is nog drukker, of wanneer je als ouders beiden een baan hebt.. Die was, afwas en vieze toiletten blijven om aandacht vragen. Om maar te zwijgen over het geven van aandacht aan partner, kind EN mezelf..

“Hoewel het in het begin best een uitdaging was om alles wat op orde te houden lijkt het of we er nu een ritme in hebben gevonden.”

 

Hoewel het in het begin best een uitdaging was om alles wat op orde te houden lijkt het of we er nu een ritme in hebben gevonden. Zo hebben we afgesproken soms met elkaar af te spreken. Baby op bed, onszelf leuk aankleden en dan romantisch op de bank tegen elkaar aan kruipen om een film te kijken. Samen de afwas doen na het avondeten en de zaterdagen gebruiken als poetsdag. Vader zorgt voor de kleine en ik raas het huis door.
Langzaamaan begint het een gewoonte te worden om even snel de was op te hangen als de baby rustig speelt. Om het ‘op de bank zitten’ uit te voeren als ik de kleine voed. Zoonlief op het aanrecht te zetten om eten te kunnen koken. Ik denk dat dat de reden is dat vrouwen kunnen multitasken, want wanneer ik thuis kom en de mannen alleen thuis zijn geweest is de staat waarin ik het huishouden achterliet hetzelfde. En.. op de dagen dat dat kleintje besluit lekker hangerig te zijn, biedt een draagdoek voor veel huishoudelijke taken een goede uitkomst.