Mama Andrea: Nu ik mama ben speelt opvoeden een grote rol in mijn leven. Iets waar ik veel waarde aan hecht…

Nog voordat ik moeder werd dacht ik er soms wel eens over na hoe ik mijn kind(eren) later zou willen opvoeden, wat zouden mijn regels zijn? Wat zouden mijn normen en waarden zijn en wat zou ik belangrijk vinden om mijn kind(eren) mee te geven in het leven?

Opvoeden van je kindje

Nu ik mama ben speelt opvoeden natuurlijk een gigantisch grote rol in mijn leven, het is iets waar ik veel waarde aan hecht en waar ik probeer mijn uiterste best voor te doen, ook al is het niet altijd makkelijk. Hoewel ik weet dat ieder kind anders is en een eigen karakter heeft, ben ik er wel van overtuigd dat je als ouder zijnde tot op zekere hoogte verantwoordelijk bent voor het gedrag van je kind.

Opvoeden doe je in mijn ogen namelijk niet alleen door je kindje dingen aan- of af te leren, maar ook door je eigen gedrag. Vaak zul je momenten hebben in het ouderschap waarin het lijkt alsof je kind je een spiegel voorhoudt, hoe klein ze ook zijn. Kinderen nemen toch onbewust veel dingen van je over; bijvoorbeeld hoe jij met situaties of gevoelens omgaat, van de manier waarop je praat tot de manier waarop je loopt, jij bent (vooral in het begin) hun rolmodel.

“Veiligheid, vertrouwen en onvoorwaardelijke liefde is iets wat ik voor mijn dochter wil creëren.”

Respect voor mijn vader en moeder

Zelf heb ik een best wel vrije opvoeding gehad. Mijn ouders waren zeker consequent, maar in mijn ogen niet streng. Hadden we iets gedaan wat niet door de beugel kon, dan werd daarover gepraat in plaats van straf of huisarrest. Door het communiceren met elkaar en doordat ik eerlijk kon zijn tegenover mijn ouders had en heb ik nog steeds veel respect voor mijn vader en moeder.

Nu ik zelf mama ben denk ik vaak aan de band die ik met mijn eigen moeder heb, de liefde die ik voor haar voel en de manier waarop zij mij heeft grootgebracht. Nooit ben ik ontevreden geweest met de manier waarop zij mij opgevoed heeft, en dat is ook de reden waarom zij een enorm voorbeeld voor mij is als het om het moederschap gaat.

Ik kon werkelijk alles tegen haar vertellen, ook al was ik soms bang om haar teleur te stellen. Ik kon uren met haar praten over haar eigen ervaringen, over de dingen die zij belangrijk vond(haar kinderen) en over dingen die ik graag wel of niet wilde in het leven. Dat gevoel van veiligheid, vertrouwen en onvoorwaardelijke liefde is ook iets wat ik voor mijn dochter wil creëren.

Een spiegel voorhouden

Even terug naar die spiegel die je kind je soms voor kan houden, want ik merk dat ik in die spiegel soms iets zie waar ik niet helemaal gelukkig mee ben. Lexi is over het algemeen een vrolijk, energiek en tevreden kind. Toch begint ze nu steeds meer haar eigen karaktertje te krijgen, een eigen willetje. En dat eigen willetje wil ze de laatste tijd maar al te graag doordrijven, iets wat natuurlijk gecorrigeerd wordt waardoor zij vervolgens in één klap verandert van een lief popje naar een terrordreumesje.

Dat is een van de momenten waarbij ze mij een spiegel voorhoudt. Ik was precies zo als kind, maar vandaag de dag kan ik nog steeds zo standvastig en koppig zijn. Op zulke momenten confronteert ze mij vaak met mezelf, iemand die blijkbaar toch minder geduld heeft dan ze dacht. Iemand die gefrustreerd raakt en niet weet hoe ze met deze gevoelens om moet gaan.
Ik ben een vrij emotioneel persoon en sinds Lexi er is, zijn mijn emoties alleen maar versterkt.

“Ze zeggen wel eens dat kinderen alles beter aanvoelen. Hoe jij je voelt en hoe jij je gedraagt.”

Emoties en frustraties

Ik heb altijd moeite gehad met het omgaan van mijn emoties en frustraties, waarom weet ik niet. Het enige waar ik nu bang voor ben is dat Lexi precies hetzelfde zal krijgen en dat ik niet weet of het “de aard van het beestje” is of een soort gewoonte die ze van mij overneemt. Dat laatste hoop ik niet, ik wil haar juist leren om niet te vechten tegen haar emoties maar om ze toe te laten en erover te praten. Ik heb vaak genoeg mijn emmertje laten overlopen, gewoon omdat ik niemand tot last wou zijn met mijn struggles, uiteindelijk maakt het alles alleen maar erger.

Ze zeggen wel eens dat kinderen alles beter aanvoelen. Hoe jij je voelt, hoe jij je gedraagt, en het klopt. Ik merk dat wanneer ik niet lekker in mijn vel zit, Lexi ook uit haar doen is. Wanneer ik niet rustig ben in sommige situaties, is zij ook onrustig. Nu kan ik haar nog niet uitleggen wat me dwarszit, ooit zal ik dat wel proberen te doen zodat zij hetzelfde tegen mij kan doen.

Een eerlijke, sterke en liefdevolle vrouw

Wat ik hoop en wil voor Lexi is dat ik haar kan laten zien dat communicatie en vertrouwen de sleutel is in alle relaties die ze heeft en krijgt in het leven. Ik wil haar leren om sterk in haar schoenen te staan, om van zich af te spreken maar ook om respect voor de medemens te hebben en lief te zijn voor anderen. Ik hoop haar te kunnen opvoeden tot een eerlijke, sterke en liefdevolle vrouw.

In mijn rol als moeder wil ik de lijn niet te strak houden, haar de ruimte geven om zichzelf te kunnen zijn en om van haar eigen fouten te leren. Ik zal haar absoluut vertellen waar mijn grenzen liggen en haar duidelijk maken waarom ik daar zo over denk, maar ik wil haar niet teveel verbieden in het leven.

Ik hoop haar een “safe place” te bieden bij Tim en mij, dat thuis zijn heerlijk is en niet iets om uit de weg te moeten gaan. Mijn ultieme momgoal is om met haar een sterke band op te bouwen, dat ze weet dat ze altijd met me kan praten en ik altijd naar haar zal luisteren. Dat ze weet dat wat er ook gebeurd, ik haar altijd zal liefhebben, beschermen en er voor haar zal zijn.