Mama Ilse: Nesteldrang, ik streek de hoeslakentjes van mijn baby, what was i thinking?

Inmiddels heeft Maila haar eerste hapjes op, slaapt ze al ruim een maand door (!!!) en groeit ze als kool. Vooral in de breedte, ze is nogal ehh… compact. Een lekker dik propje. Maar wel het allerliefste en allerschattigste propje ooit.

Nesteldrang

Een aantal maanden geleden stond ik nog hoogzwanger de ramen te zemen, de auto te stofzuigen en de afzuigkap te poetsen. Nesteldrang.. Volgens mij heeft elke vrouw die zwanger is of is geweest hier wel mee te maken gehad. Alles moet schoon, schoner, schoonst. Letterlijk alles. Alles moet perfect zijn voordat de baby komt.

“Alles moet schoon, schoner, schoonst.”

En de kraamzorg.. wat denk je van de kraamzorg dan. Wat zal ze wel niet denken als er nog was in de wasmand zit? Wat zal ze wel niet denken als er kruimels in de bestek la liggen? Of als de voorraad kast een bende is. Ik heb het antwoord voor je: het.boeit.ze.niks. Denk je dat haar huis altijd perfect is? Dat haar ramen altijd spik en span zijn? In haar huis slingert ook ergens nog wel een gore sok en haar kleding is ook vast niet op kleur gesorteerd. (die van mij trouwens wel, súper handig!)

Alles moet perfect zijn

Het is niet erg om een schoon en opgeruimd huis te hebben, daar hou ik juist van. Maar als je zelfs de hoeslakentjes van je baby staat te strijken… Dan denk ik achteraf: ho effe, what was i thinking?! Alsof die baby merkt dat die op een gekreukt bedje ligt. Nieuw sprookje: baby op de erwt. Je leeft aan het einde van je zwangerschap zo naar je bevalling toe, álles moet perfect zijn. Het servies moet op kleur gesorteerd zijn en de theezakjes moeten in een nieuwe theedoos. Want stel je voor dat al dat kraambezoek denkt dat je een lelijke theedoos hebt.

Maar er zijn grenzen

Als ik iets wel heb geleerd, is dat het allemaal niet meer zo perfect hoeft. En zeker nu ik weer aan het werk ben betrap ik mezelf er ook steeds vaker op dat de was blijft liggen, de vaatwasser niet gelijk wordt leeggehaald en dat ik eigenlijk te weinig stofzuig. En het maakt me niks uit. Het hoeft allemaal niet meer zo perfect. M’n nagels zijn prima zonder lak, m’n benen zijn prima met een wintervacht van 2 weken en m’n haar kan ik morgen ook nog wassen. Die melkvlek op m’n shirt? Dat hoort er gewoon bij.

“Ik besef dat er belangrijkere dingen in het leven zijn.”

Nee, ik verwaarloos mezelf niet maar ik besef me gewoon dat er belangrijkere dingen in het leven zijn. En het meest belangrijke wat ik heb, ligt nu boven te slapen. Dat vind ik wat belangrijker dan dat m’n string bij m’n bh matcht. Of dat de auto elke 2 weken gewassen wordt. Natuurlijk verzorg ik mezelf wel, ruim ik m’n huis wel op en maak ik wel schoon. Maar er zijn grenzen. Je zal mij niet snel meer de sokken la zien uitzoeken of de deuren zien schoonmaken.

Ik heb het achter me gelaten

Die schoonmaak- en opruimwoede heb ik achter me gelaten bij de bevalling. Net als mijn schaamte.. die is ook nog ver te zoeken. Tijdens mijn bevalling heeft onderhand het hele ziekenhuis een kijkje genomen in m’n kijkdoos, waarvan de helft er ook nog in heeft lopen vroeten. Ik was al niet heel erg preuts, maar na m’n bevalling met oergeluiden, kots, bloed en poep maakte het me allemaal niks meer uit. We zijn eigenlijk allemaal hetzelfde.

Daarom heb ik iedereen ook vol trots de bevallingsfoto’s laten zien, inclusief de foto waarbij het hoofdje er al uit is en de rest nog niet. Ze staan nog net niet op Instagram. Jep, geen schaamte meer. En over die poep gesproken.. Daar was ik altijd zóóó bang voor, poepen tijdens de bevalling! Nou, ik zal het je vertellen… ik vond het erger voor de vrouw die het op moest ruimen.