Hè wat? Nee, dat kan toch niet… Wordt het nou echt weer een plus? HELP! Dat is ongeveer wat er twee maanden geleden door mijn hoofd ging. Zat ik daar weer over een staafje heen te plassen. Gewoon even ter controle, omdat ik na het stoppen met de borstvoeding nog steeds niet ongesteld was geworden. Maar die controle bleek binnen no-time uit te monden in een positieve zwangerschapstest. Ik was zwanger binnen een jaar. In paniek riep ik m’n man naar beneden. Die was meteen helemaal in de wolken. Maar ik.. ik moest toch nog wel heel erg wennen aan deze nieuwe ontwikkeling.
Eerste en laatste kerst met z’n drietjes 🙂
Zwanger binnen een jaar en een beetje bang voor de reacties
Ik weet het, ik was er zelf bij. Ik dacht dat m’n cyclus nog niet op gang was. Natuurlijk hadden we onze middelen om een nieuwe zwangerschap te voorkomen, maar als je op een weekendje weg die kl*redingen niet kan vinden, dan waag je het er toch gewoon op. Hoe groot is de kans nou dat het meteen weer raak is?
“Verwend kreng dat ik ben, was ik helemaal niet meteen blij.”
Nou bij ons 100% dus. Wat natuurlijk iets is om super blij mee te zijn. Hoeveel mensen zijn er wel niet die er enorm veel moeite voor moeten doen of waarbij het überhaupt niet mogelijk is. Maar verwend kreng dat ik ben, was ik helemaal niet meteen blij. Ik had geen zin in weer een dikke buik. Weer misselijk. En het ergste nog; weer een bevalling. Echt, mijn vorige zwangerschap en bevalling zijn gegaan als uit een boekje, maar toch… ik moest er echt nog even niet aan denken.
Ik krijg een broertje of zusje
Het kostte me dan ook helemaal geen moeite om deze onverwachte zwangerschap twee maanden voor me te houden. Bij de eerste zwangerschap stond ik te springen om iedereen op de hoogte te brengen. Nu voelde het alsof, als ik het niet vertelde, het ook nog niet echt waar was. Misschien ook een beetje bang voor de reacties. Echt waar, zo snel? Nu had ik rustig de tijd om aan het idee te wennen.
Had ik mijn zwangerschap eerder moeten vertellen…
Natuurlijk is dit kindje ook welkom en wat een ondankbaar nest ben je eigenlijk dat je zo’n ongevraagd cadeau niet met open armen ontvangt. Get yourself together. En dat heb ik gedaan. Kerst vond ik een mooie tijd om het heugelijke nieuws te verkondigen, ik was toen ongeveer 13 weken zwanger. Al kon mijn man eigenlijk helemaal niet zo lang wachten. Al zijn collega’s en klanten in het verre buitenland wisten er al van. Maar met kerst was het dus de beurt aan familie en vrienden. Met een mooi versierde kerstbal met een fotootje van de echo eraan hebben we het verteld. Natuurlijk waren ze verrast, maar ook zeker super enthousiast en blij.
“Natuurlijk is dit kindje ook welkom!”
Het gekke is dat het pas, nadat ik het met familie en vrienden heb gedeeld, bij mij echt is gaan landen. En eigenlijk ben ik sinds die tijd ook pas echt gaan genieten. Misschien had ik het toch eerder moeten vertellen… Toch was ik ook wel trots op mezelf dat ik een keer zo lang een geheimpje voor me heb kunnen houden.
Net zo’n stoere jas als mama…begint ze nou al een buikje te krijgen?
Ik kijk nu alweer uit naar het kopen van ieniemienie kleertjes en kan niet wachten tot we het geslacht kunnen zien. En dat ik nu weer dik wordt en er over een paar maanden weer een kind eruit moet duwen… ach dat nemen we maar voor lief. Als ik zie wat er de vorige keer is uitgekomen en hoeveel ik van haar geniet, gaat het ook dit keer weer helemaal goed komen!
12 Reacties