Mama Manou: Wat een fijne kraamweek heb ik gehad! Ik ben vooral bang geweest voor een norse kraamverzorgster

Nu ik deze blog aan het typen ben, ligt Ryan lekker te rollen van rug naar buik op zijn speelkleed. Noem me sentimenteel, maar 5 maanden geleden was ik nog hoogzwanger en nu wordt het al een ventje. Tijd dus om foto’s terug te kijken. Daar kwamen de foto’s van de kraamweek ook voorbij. Wat een fijne kraamweek heb ik gehad!

Onze kraamverzorgster

Ik moest 1 dagje extra in het ziekenhuis blijven i.v.m. een hoge bloeddruk, maar woensdag 8 maart mochten we als kersvers gezinnetje naar huis. Wij hadden gekozen voor kraamzorg Zorgmed in Brabant. En dat is zeker een aanbeveling! Mocht je na mijn verhaal meer over hun willen weten, neem dan een kijkje op hun website of Facebook pagina.

“Ik was tijdens de zwangerschap vooral bang geweest voor een norse, onvriendelijke kraamverzorgster. Gelukkig was dit compleet het tegenovergestelde.”

 

Net thuis aangekomen zagen wij ook onze kraamverzorgster uitstappen: Emy. Eenmaal binnen even zitten praten en toen werd al snel duidelijk dat wij op één lijn zaten. En daar was ik heel blij mee. Ik was tijdens de zwangerschap vooral bang geweest voor een norse, onvriendelijke kraamverzorgster. Zo een die haar manier aan je wilt opdringen en niet luistert, bleh. Gelukkig was dit compleet het tegenovergestelde. Ik werd naar bed gestuurd om uit te rusten en Remy mocht wat boodschappen gaan doen. Ik dacht dat ik op alles was voorbereid en dat ik alles in huis had. Niet dus.

Borstvoeding

Borstvoeding ging, maar niet soepel. Ryan hapte niet goed aan, ik had kloven en het deed gruwelijk veel pijn. Ryan viel vaak in slaap aan de borst waardoor leek alsof hij vol was, maar na een half uur toch weer honger had. Zo bestond het grootste gedeelte van de dag uit voeden. Emy hielp zo goed mogelijk waar het kon.

We hebben samen nog een lactatiekundige laten komen, tepelhoedjes geprobeerd en even leek het goed te gaan. Uiteindelijk ben ik een week na de kraamweek toch overgestapt op flesvoeding omdat ik depressief werd van de voedingen en er daardoor ook echt geen puf meer voor had. Maar daar komt misschien nog een andere blog over.

Ik dacht dat ik alles in huis had

Remy werd op pad gestuurd voor van alles. We hadden de eerste nacht het ledikantje toch maar naar de slaapkamer gesleept. Ik had van te voren heel stoer gezegd dat hij in zijn eigen kamertje zou slapen… no way! Dus er werd een wiegje gehaald. Ik had Difrax flessen, maar omdat ik ook deels voeding afkolfde was een andere fles met speen beter, dus werd er een Dr. Brown fles gehaald. Daarnaast nog een temperatuur meter voor mijzelf, Infacol tegen krampjes, boodschappen, extra kraamverband, flesvoeding, vitamine D etc. En ik maar denken dat ik alles had!

Een paar strenge woorden

Naast de uitstekende verzorging op bed werd door Emy ook de was gedaan, gepoetst, bezoek ontvangen en zelfs gekookt. Volgens mij had ze al vrij snel door dat ik niet graag stil zit, dus werd ik met een paar strenge woorden terug mijn bed in gestuurd. Wat ik van te voren niet wist is dat ik het die nacht nodig zou hebben.

Emy was weg en rond 11 uur verschoof ik van de bank naar bed. Ryan was bij Remy op zijn buik in slaap gevallen, dus die bleef nog even zitten. Ryan werd om half 12 wakker en begon te huilen. Gelijk aan de borst gelegd, maar hij bleef huilen. Schone luier, neergelegd in bed, op de arm, op de buik. Niks hielp. We hadden toen nog hoop, wie weet valt hij dadelijk wel in slaap..

“Om 3 uur ’s nachts zat ik huilend op bed, met Ryan voor de zoveelste keer aan de borst die ondertussen was gaan bloeden.”

 

Huilend op bed

Die nacht hebben we allebei niet geslapen. We zijn begonnen met afwisselen omdat Ryan soms een kwartiertje/halfuurtje in slaap viel en daarna weer begon te huilen. Krijsen kan ik beter zeggen. Om 3 uur ’s nachts zat ik huilend op bed, met Ryan voor de zoveelste keer aan de borst die ondertussen was gaan bloeden. Het deed zo’n pijn dat ik een flesje ben gaan maken. Hierna ging het een uurtje goed, maar toen begon het feest opnieuw.

Het was zo erg dat we de uren hebben afgeteld totdat het 8 uur was. Emy belde aan terwijl ik net half in slaap was gevallen met Ryan op bed. Toen zij binnenkwam was alsof er een engel binnenkwam. En nee, dit is niet overdreven. Ik kon nog amper mijn ogen openhouden en toen ik haar in de deuropening zag staan leek het alsof er licht om haar heen scheen. Klinkt een beetje als een slechte soap als ik het zo schrijf.

Wat was ik blij met onze kraamverzorgster

Ik en Remy werden gelijk naar bed gestuurd en zij nam de zorg op zich. Om half 12 werd ik wakker. Wat was ik blij met haar. Hij had nog 2 uur liggen huilen en ze had er alles aan gedaan om hem te laten slapen. Waarschijnlijk zijn het krampjes geweest, maar we weten het niet zeker. Gelukkig hebben we die dag samen een soort van eetschema opgesteld. Dat ik een beetje houvast had aan hoeveelheden. En als borstvoeding niet zou lukken ’s nachts moest ik gewoon een flesje geven. Wat was het fijn dat zij zo rustig bleef, want ik was als de dood voor de komende nacht.

“Afscheid van onze kraamverzorgster. Ik heb de hele zwangerschap niet gehuild. Maar nu kwam er een waterval uit.”

 

Ik wilde zo graag naar buiten

Gelukkig bleek dit een eenmalig vooral en was Ryan daarna een voorbeeldige baby (in combinatie met een pipetje Infacol voor elke voeding). De rest van de dagen ging goed, ook met mij. Ik werd alweer iets mobieler en op de laatste dag, na heel veel zeuren en lief kijken, mocht ik buiten een rondje lopen met Ryan! Wij wonen in een flat en ik moest 4 trappen af. Met hechtingen niet echt een pretje, maar ik wilde zo graag naar buiten. Lekker een rondje lopen door de wijk. Het werd een rondje om de speeltuin, want na 50 stappen kreeg ik door dat het toch wat vermoeiender was dan ik had gedacht. Toen maar op een bankje gaan zitten en genoten van het zonnetje.

Hallo kraamtranen

De dag erna kwam onze kraamverzorgster nog voor een halve dag en was het tijd om afscheid te nemen. Ik heb de hele zwangerschap niet gehuild. Niet bij de eerste echo, geslachtsbepaling en niet bij de bevalling. Maar nu kwam er een waterval uit. Ik probeerde de tranen weg te duwen, maar het ging niet. Toen Emy weg was heb ik alles laten lopen. Ik denk dat het er van 9 maanden uit is gekomen, want ik kon om alles huilen. Hallo kraamtranen!

5 maanden later

Nu bijna 5 maanden later, loop ik met Ryan in de dierentuin. Weer is het zo lekker zonnig en ik denk terug aan de eerste keer buiten. Ik smeer hem nog een keer in met factor 50 van Naïf, die we via Babystraatje.nl hebben gekregen. Wat gaat het toch snel. Het wordt al echt een ventje. God, wat klink ik nu cliché, maar het gaat allemaal zo snel. Blijf alsjeblieft nog even baby!

Een hele positieve kraamweek

Al met al heb ik dus een hele positieve kraamweek gehad met een superverzorgster! Emy, ik weet dat je dit zal lezen, nogmaals heel erg bedankt voor de hulp, gesprekken, maaltijden, grapjes en gelach!