Mama Nikky: Met een kleintje van net 1 jaar op vakantie naar Turkije. Ik zag enorm op tegen de vliegreis…

In oktober zijn wij met ons gezinnetje voor het eerst op een ‘echte’ vakantie gegaan. Heerlijk naar de zon in Turkije. Maar dat betekende wel, met het vliegtuig. Nou zag ik enorm op tegen de reis, en hoe dat dan zou gaan met een kleintje van net 1 jaar. Hieronder vertel ik hoe het allemaal gegaan is..

Het begin van onze vakantie

Eindelijk was het dan zover, onze vakantie waar ik al weken naar aftelde. De koffers waren gepakt, en het was wachten op de taxi die ons naar Eindhoven airport zou brengen. Ons gezelschap bestond uit mijn vader en zijn vriendin, mijn schoonvader, mijn man Rik en natuurlijk Javi.

De Taxi kwam een kwartier eerder, dus we hadden tijd genoeg alles uitvoerig te checken. Ik maakte me nog even zorgen over het feit dat de taxi misschien niet rekening gehouden had met een kleintje, en dus een autostoeltje, maar ook die was in het taxi busje gezet. Ideaal. Met 30 minuten waren we op het vliegveld en ingecheckt.

Eindhoven airport

Inmiddels hadden we Javi geïnstalleerd in onze gloednieuwe buggy, (easywalker buggy – berlin breakfast) en was ik al opzoek gegaan naar de Victoria Secret shop. Gelukkig is Eindhoven airport niet heel groot en was deze winkel al snel gevonden. Nadat ik 3 van mijn favoriete luchtjes had geshopt, was het tijd om wat te eten en een schone luier voor Javi.

Ik bereidde me voor op een smerige vrouwen wc met zo’n uitklapbare verschoontafel, maar de verschoonruimte bleek verrassend ruim te zijn, met zelfs omkleedkussens en leuke vliegtuigjes (met draaibare propeller) op de muur. Tot nu toe viel het me allemaal nog niet tegen!

Van de glijbaan

Ook in het restaurantje was een leuk klein speeltoestelletje met glijbaan en een mega krijtbord. Javi is dol op de glijbaan, en begon al te wijzen toen we er naar toe liepen. Dat glunderende hoofdje van hem was zo leuk om te zien! Na 20 keer hadden papa en mama het wel gezien met de glijbaan. Javi nog lang niet, maar ging zonder te mopperen in de buggy zitten en dus liepen we naar de gate.

Een klein rugzakje met speelgoed

Ik had voor Javi een klein rugzakje meegenomen met alleen maar speelgoed erin. Die kwam nu dus goed van pas tijdens het wachten. Leuk aan Eindhoven airport is dat er een mega raam is, waar je alle vliegtuigen kan zien. Zo heb je tijdens het wachten ook wat te bekijken. Voordat je naar de gate gaat, kom je trouwens nog bij de handbagage controle, waar de moed je al in de schoenen zakt als je de wachtrij ziet.

Tot mijn verbazing werden we uit de rij geplukt en in een aparte priority-rij geplaatst waar nog meer mensen stonden met een buggy. Super fijn! Zo konden we dus rustig alles op de band zetten. In een drukke rij had dit een stuk minder prettig geweest! Telefoons en andere elektronica apart in een bak, portemonnee uit je zak, riem af, babyvoeding apart, en buggy ingeklapt. Om vervolgens 3 meter verder door het poortje te lopen en alles weer in te pakken. Het hoort erbij, jammer genoeg. Maar toch super fijn dat je, zodra je met buggy of kind reist, in de priority rij geplaatst wordt!

“Rik en ik hadden afgesproken dat Javi bij het opstijgen bij Rik op schoot zou zitten, aangezien ik geen grote held ben met vliegen.”

Het vliegtuig in

We hadden van te voren al stoel reserveringen gedaan voor in het vliegtuig, dus toen we zagen dat het boarden van start gegaan was, hadden we niet echt haast om meteen in het vliegtuig te gaan. Ik heb zelfs Javi nog een keer verschoond. Bij het vliegtuig aangekomen, moesten we buggy inleveren en werd deze in een apart ruim gelegd. Tot nu toe hadden we alles zonder kleerscheuren overleefd.

Klaar om te vertrekken

De stewardessen heette ons hartelijk welkom in het vliegtuig, en na de uitleg over het installeren van het vliegtuig riempje voor baby’s, en uitleg over het zwemvest, waren we klaar om te vertrekken. Rik en ik hadden afgesproken dat Javi bij het opstijgen bij Rik op schoot zou zitten, aangezien ik geen grote held ben met vliegen. Als Javi mij zenuwachtig zou zien, was ik bang dat hij ook onrustig zou worden en het op een gillen zou zetten. En dat is natuurlijk net wat je niet wilt tijdens een vliegreis.

Heerlijk relaxed

Dus zo gezegd zo gedaan. Tijdens het taxi-en een fles gemaakt, en deze meteen gegeven zodat hij tijdens het opstijgen zou drinken, en dus geen last zou krijgen van zijn oortjes. Javi viel net na het opstijgen in slaap. Heerlijk relaxed. Ondanks dat je in zo’n vliegtuig altijd opgepropt zit en altijd te weinig beenruimte hebt – wat nog erger wordt met een baby op schoot – was het allemaal heel goed te doen.

Halverwege de vlucht werd Javi wakker, hij keek z’n oogjes uit, en binnen no time had ie het raampje, ontdekt. Leuk joh dat luikje wat erin zit, omlaag, omhoog, omlaag, omhoog. De grootste lol! We hebben nog wel flinke turbulentie gehad, toen was het even paniek bij meneer (en mama, haha!), maar ook dit was met 5 min weer gezakt.

Verschonen in het vliegtuig

Daarna ontdekte we een super volle luier, en zat er niets anders op dan verschonen in het vliegtuig. Daar bleek gewoon ruimte voor te zijn op dat inimini toilet. Van alle gemakken voorzien, haha! Al was het wel krap en even opletten dat je je hoofd nergens tegen aan stoot, maar ach, dat neem je dan maar voor lief, en ik was al lang blij dat ik even kon staan. Want lang stil zitten is ook niet helemaal mijn ding!

Wachten op de buggy

De rest van de vliegreis en landing ging helemaal goed, en eenmaal weer beneden was ik blij dat ik met beide benen op de grond stond. ‘Welkom in Turkije’ las ik op een bordje toen we net het vliegtuig uitstapte. Op naar de bagage band, waar we binnen 10 minuten al onze koffers hadden. Nu was het wachten op de buggy. Die bleek na lang wachten, bij een aparte ruimte aan te komen, dus wij daarheen en inderdaad daar lag ie. Waardoor we dus als een van de laatste aankwamen bij de transferbus.

“Heel tevreden en opgelucht lag ik in bed. Heenreis overleefd, zowel letterlijk als figuurlijk.”

De heenreis overleefd

De transfer was voor ons hotel best lang, ongeveer 1.5 uur. Aangezien het avond was en al lang bed tijd, heeft Javi de hele reis in de bus geslapen. Ook bij aankomst bij het hotel sliep hij gewoon verder. Het hotel wat we geboekt hadden was nieuw voor ons, dus na een klein rondje gelopen te hebben, zijn we naar onze kamer gegaan, waar het babybedje al klaar stond. Heel tevreden en opgelucht lag ik in bed. Heenreis overleefd, zowel letterlijk als figuurlijk. Het blijft toch spannend! En toch ook wel trots op onze kleine vent, dat ie het zo goed gedaan had.

Turks eten met een kleintje

Onze vakantie was verder heel fijn! Twee dagen wat minder weer gehad, maar daarna goed gemaakt met nog 6 dagen volop zon. Ik was wel erg benieuwd naar het Turkse eten, en vooral wat Javi kon eten, maar in het restaurant hadden ze zowel een kinderbuffet, als een dieet buffet. Waarbij ze gewoon groenten, aardappels, rijst, en mager vlees hadden.

Zo heb ik hem eigenlijk iedere avond lekker en gezond eten kunnen geven. Helaas niets biologisch aan, maargoed we hebben vakantie en thuis doen we wel weer helemaal ons best om gezond en biologisch te eten. Overdag kreeg hij wat brood en lekker vers fruit zoals banaan en watermeloen, en pikte hij wel eens met ons een frietje of stukje kipschnitzel mee. En dat mag ook best, het is vakantie!

Wennen met een kleintje

Toch vond ik het wel wennen, het is met een kleine een heel andere vakantie dan je gewend was met z’n 2en. Het is gewoon hetzelfde als thuis, je houd hem continu in de gaten en hebt maar weinig momenten écht rust. Maargoed ik was al lang blij dat ik niet bezig was met eten maken, wasjes draaien enz.

Daarom hebben wij er ook voor gekozen om met een hele groep te gaan. Er zijn meerdere mensen die even mee op kunnen letten. Zo hebben we bijvoorbeeld lekker met z’n tweeën kunnen lunchen, een strandwandeling kunnen maken en samen de zonsondergang bekeken. Ahhh… romantisch he!?

De terugreis

Toch vliegt de tijd als je plezier hebt, en voordat we het wisten was het alweer tijd om te gaan. Ik zag eigenlijk helemaal niet op tegen de terugreis omdat ik wist dat alles goed geregeld was. Stoelen waren weer gereserveerd en deze keer zaten we meer vooraan in het vliegtuig. Ook omdat we vooral ‘s nachts vlogen, wist ik dat Javi weer voornamelijk zou slapen.

Daarom ging ik met een super relaxed gevoel weer de transferbus in richting het vliegveld. Eenmaal bij het vliegveld aangekomen brak het zweet me toch lichtelijk uit. De wachtrijen van de incheckbalies waren zo lang dat ze bij de ingang van het vliegveld stonden. Voor iedereen die ooit gaat reizen via Antalya airport… zorg dat je voorbereid bent op veel lange wachtrijen, en een flink potje geduld.

“Mijn potje geduld was inmiddels al gehalveerd, en al helemaal nadat er al zo’n 15 mensen tegen onze buggy waren gelopen.”

Wat baalde ik

Zo’n 60 minuten verder waren we ingecheckt en moesten we door de bagage controle. Doordat we de buggy bij hadden, moesten we met de lift in plaats van een roltrap naar boven, en daar stond ook weer het halve vliegveld te wachten. Deze keer geen priority-rij of speciale rij voor buggy’s/mensen met kinderen.

Mijn potje geduld was inmiddels al gehalveerd, en al helemaal nadat er al zo’n 15 mensen tegen onze buggy (met Javi erin!!) waren gelopen. Man wat baalde ik ervan dat ik onze Tula draagzak niet had meegenomen.

Het duurde allemaal zo lang

Nou goed, na die helse wachtrij bij de bagage controle, en het uit en inladen van alle spullen en de buggy, konden we in de volgende wachtrij gaan staan bij de paspoort controle. Het duurde allemaal zo lang. Het geduld van Javi raakte ook al snel op en hij begon het op een jengelen te zetten.

Al die mensen om hem heen, mensen die gewoon tegen zijn buggy aanliepen of gewoon óns bijna omver liepen, zorgde gewoon voor teveel prikkels. Wat ook weer zorgde voor een geïrriteerde mij, en mijn man liep zelfs te mopperen dat als er nog 1 persoon tegen hem aan liep, diegene echt een klap op z’n kop zou krijgen, haha! Gelukkig zijn we vanaf toen niet meer omver gelopen, dus denk dat het gewerkt heeft.

Eindelijk rust in de tent

Na al die controles kwam er eindelijk rust in de tent, en kwamen we aan bij de gate. Snel nog even flesjes water gekocht voor onderweg, een jengelende Javi verschoond, en hup dat vliegtuig in. Eenmaal in het vliegtuig vertrokken we al snel. Er was al wat vertraging opgelopen door het drukke vliegveld, en we maakte meteen weer een flesje. Deze keer duurde het echt maar 2 minuten voordat Javi in slaap viel, wat natuurlijk wel te verwachten was. Hij heeft het opstijgen helemaal niet meegemaakt, en de rest van de vlucht geslapen.

Wat een verschil in vliegvelden

Eind goed al goed, we hebben ook deze reis weer overleefd, maar wat een enorm verschil zit er in vliegvelden zeg! Daar waar het allemaal goed geregeld is, en daar waar het een zootje is. Het beleid van een vliegveld kan dus je reis heel aangenaam, of heel onaangenaam maken.

Blij met onze buggy

Ik ben heel blij met de buggy die we aangeschaft hebben voor deze vakantie. De buggy kon helemaal in lig stand geklapt worden, zodat hij overal lekker kon slapen, had een extra uitklapbare kap, dus de zon was geen probleem en geen extra parasolletje nodig, hij voelde van binnen zacht aan, en onderin de buggy was ook genoeg opberg ruimte.

Al miste ik wel op sommige momenten mijn Tula draagzak, een volgende vakantie ga ik deze zeker meenemen! Bij een druk vliegveld kan je daarmee je kindje toch meer afschermen dan in de buggy.

Goede of slechte ervaringen

Hebben jullie ook goede of juist slechte ervaringen gehad met reizen met je kleintje? Ik ben heel benieuwd naar jullie verhalen!

Veel liefs, Nikky