Ik ben Nienke ook wel Miss Bijnini genoemd. Ik werk als docent Pedagogiek op een mbo. Naast lesgeven, hockey ik. Af en toe maak ik iets moois met mijn haaknaald. Het liefst loop ik samen met mijn vriend Gerrit door het prachtige Delft. Inspiratie komt vooral tijdens het wandelen naar boven. Zo kwam ik op het idee om mij op te geven voor Babystraatje. In mei 2018 verwachten wij onze eerste kindje.
Een zwangerschapstest
Op vrijdagavond 1 september deed ik de zwangerschapstest. Gerrit was borrelen op zijn werk. Ik kon niet wachten tot hij thuiskwam. Herkenbaar? Op het moment dat ik twee streepjes tevoorschijn zag komen kon ik het niet geloven. Ik ging twijfelen over hoe ik de test had gedaan.
Had ik het staafje niet te lang in het potje gehouden? Duurde het niet te lang tot het streepje kwam? Na veel wikken en wegen heb ik Gerrit opgebeld. Gerrit schrok en gaf aan dat hij eraan kwam. Hij werkt in Amsterdam dus dat duurde voor mijn gevoel een eeuwigheid. In die tijd ben ik 10 keer van de bank naar boven gelopen en terug. Mijn hoofd draaide op volle toeren en de adrenaline stroomde door mijn bloed. Elke keer als ik boven was, keek ik op het staafje… Is het echt?
“Ik voelde vooral ongeloof. Ik durfden nog niet goed te juichen. Eerst zien en dan geloven.”
Twee streepjes
Gerrit liep gelijk mee naar boven. Hij zag de twee streepjes. Samen hebben we de gebruiksaanwijzing doorgenomen. Het internet werd ook geraadpleegd. Hij was blij verrast, maar ook verbaasd. We waren beiden nog steeds niet overtuigd. Beiden waren we in shock. Hup de jassen aan! Nog meer testen kopen.
We zijn zwanger!
Op zaterdagochtend wisten we het zeker: we zijn zwanger! Ik moet bekennen dat ik niet gelijk op een roze wolk zat. Ik voelde vooral ongeloof. Ik durfden nog niet goed te juichen. Eerst zien en dan geloven. Herkenbaar?
In verwarring
De eerste paar weken voor de eerste echo had ik veel vragen. Ik was nog steeds in verwarring. Gerrit werd ´s nachts ook wakker met duizenden vragen. De eerste weken tot de echo waren vreselijk. Ik zocht troost op forums, maar niets hielp.
Naar de verloskundige
Yes, eindelijk naar de verloskundige. Daar zagen we voor het eerste onze mini wolkje. Ik was 7 weken en 3 dagen. Na de echo kwam de vreugde. Snel hebben wij het vertelt aan familieleden. Een heerlijk gevoel na alle onzekerheid. Eindelijk konden we het geheim delen.
“Er heerst een soort taboe dat je gelijk op een roze wolk moet zitten.”
Niet op een roze wolk
Nadat ik het aan iedereen had verteld, zat ik soms nog steeds niet op een roze wolk. Ik ben nu 19 weken zwanger en het wordt steeds meer roze. Dit komt door de bezoekjes aan de verloskundige en het boek Geboorte Gids. Ik houd nu van informatie tot mij nemen. Het geeft mij zekerheid. Daarbij heb je het met je omgeving over de verandering wat helpt bij het proces.
Roze wolk of donderwolk
Er heerst een soort taboe dat je gelijk op een roze wolk moet zitten. Hebben jullie dat ook ervaren? Of juist niet? Ben heel erg benieuwd naar jouw roze wolk of donderwolk. Laat een comment achter.
Liefs, Nienke
3 Reacties