Mama Ilse: ‘Was het gepland?!’ Excuse me? Hoor ik dit goed? Ik heb geleerd dat je deze vraag nooit mag stellen…

Dinsdagmiddag, op kantoor, de dag nadat ik het op mijn werk vertelt heb. ‘Hey ik hoorde het, gefeliciteerd hè!’ ‘Ja, dankje.’ ‘En was het gepland?!’ Ehmmmm… excuse me? Hoor ik dit goed? Ik – altijd mijn woordje klaar – sta met mijn mond vol tanden. Wat moet ik zeggen? Hoe moet ik reageren? Ik heb geen flauw idee meer wat ik heb geantwoord.

Nogal persoonlijk

Ik heb zelf altijd geleerd dat je deze vraag nooit mag stellen, omdat dit nogal persoonlijk is. Nogal heel erg persoonlijk. Ach weet je, het zullen de hormonen wel zijn, dacht ik. Niet aanstellen en lekker vergeten. Totdat het woensdag was en de volgende kwam: ‘Gefeliciteerd hoor!’. En nog voordat ik kon bedanken: ‘Maar was het gepland?’ En dat in totaal 4 keer alleen al op de werkvloer.

“Maar eh, het was wel een ongelukje zeker?”

Domme vragen bestaan echt

Toen kwam het ergste: ‘Maar eh, het was wel een ongelukje zeker?’ Flabbergasted… what the f*ck… Ik wist niks uit te brengen zo verbaasd was ik. Heb je dat weleens, dat je later denkt van: had ik toen maar dit gezegd, had ik toen maar dat gedaan. Nou dát moment had ik een uur later.

Had ik maar gezegd: Nee, maar ik ben te laat om abortus te laten plegen. Had ik maar gezegd: Nee, ik wist niet dat je zwanger kon worden van seks. Ik had hun gezichten wel willen zien, ha! Eén keer gebeurde het buiten de werkvloer: ‘OMG, laat je het weghalen of hou je het?!’ Die keer heb ik maar laten gaan, toen dacht ik: ja domme vragen bestaan echt.

Boos als ik er weer aan denk

Aan de ene kant denk ik, stel je niet zo aan joh. En aan de andere kant wordt ik weer boos al denk ik eraan. Je weet dat ik geen 16 meer ben, dat ik al lang een vriend heb, dat ik werk, een huis en een auto heb. Kijk weet je, sta je dichtbij me, geen probleem vraag maar raak. Waarschijnlijk ben je allang op de hoogte gebracht.

Maar als collega’s dit vragen, vraag ik me af of je sociaal wel helemaal 100 bent. Je weet iemands verleden en/of medische achtergrond niet. Misschien lukt het niet, ben ik al jaaaaren bezig met zwanger worden en is het eindelijk gelukt. Hou je nieuwsgierigheid bij je – hoe lastig het ook is – en hou het bij ‘gefeliciteerd’. Veel vrouwen zullen je dankbaar zijn.

“Na onze backpack reis in Thailand stopte we met roken en met de pil.”

Stoppen met de pil

Voor de nieuwsgierigen onder ons, hier mijn verhaal. Mij is dus altijd verteld dat als je stopt met de pil, dat alles pas weer werkt na 6 maanden tot een jaar. Al lang van tevoren hadden we besloten: na onze backpack reis in Thailand stoppen we met roken en met de pil. Zo gezegd zo gedaan. Stoppen met roken was een eitje, en over dat andere eitje dacht ik eigenlijk niet meer zoveel na.

Een zwangerschapstest

Ik ben na die tijd niet meer ongesteld geweest, ik denk dat mijn lichaam moest wennen. Met Mike had ik afgesproken één keer in de zoveel tijd een test te doen, omdat ik maar niet ongesteld werd. Totdat het een vrijdagavond was, 2 maanden na de vakantie, 2 testen verder en ik was home alone. Ik had ontzettend gevoelige tepels en had voor de zekerheid maar even een testje gedaan.

Twee streepjes stonden voor positief, één streepje voor negatief. Het ene streepje zou rechts in het balkje moeten verschijnen, maar verscheen pal in het midden. Ehm, en nu? Ik besloot nog even te wachten en zag opeens ergens helemaal in het hoekje iets lichts verschijnen. Misschien kan ik de test iets kantelen?

En op dat moment stopte voor mijn gevoel m’n hart even met kloppen. Oh shit ik ben zwanger! Volgens mij heb ik een kwartier door de badkamer geijsbeerd. De volgende dag een Clearblue test gehaald, waarop stond dat ik 4-5 weken zwanger was. Trots dat Mike was, op ‘zijn super zaad’. Ja Mike, lekker verder blijven dromen..