Mama Ilse: Help! Zit er ook een handleiding bij een baby en een nieuw lichaam?!

Maila is nu een paar weken oud en het klinkt cliché maar het is zó waar: de weken zijn voorbij gevlogen! Een aantal uur na de bevalling mochten we weer naar huis; Maila in de Maxi Cosi, ik in de rolstoel en Mike mocht de spullen dragen. Dan dringt het wel even tot je door: we zijn voortaan met z’n drieën. Ik ben zo bezig geweest met mijn zwangerschap, dat ik even vergeten was na te denken over hoe het daarna is, nadat je bent bevallen. Nou ik kan je het in 3 woorden vertellen: pijnlijk, hectisch en onzeker.

Viel dat lichamelijk even tegen

Ik dacht altijd dat ‘rusten’ voor kraamvrouwen wel mee viel en dat dat alleen was om ‘even lekker te liggen’. Nou geloof me, dat is niet zo. Wat is dat lichamelijk herstel tegen gevallen zeg… Dáár had ik me dus niet op voorbereid. Heeft niemand me kunnen waarschuwen daarvoor? Toen ik na ‘de marteling’ het ziekenhuis bed uit mocht om te douchen, kon ik amper het bed uitkomen. Alsof ik was overreden door een trein.. Je denkt dat je heel wat bent en door kunt gaan alsof er niks is gebeurd, maar dat valt even tegen. Je hersenen willen wel, maar je lichaam kan het niet. Frustrerend!

“Binnen no time was ik door mijn voorraad kraamverband heen.”

Maar ik kán helemaal niet stilzitten

De kraamzorg heeft een week lang mijn huishouden overgenomen, in mijn kastjes gerommeld, mijn was gedaan en mijn wc’s schoongemaakt. Ik ben blij dat ze er was hoor, want zelf kon ik het lichamelijk niet, maar het uit handen geven en zelf toekijken vond ik lastig. Als ik koffie of iets dergelijks wilde pakken voor de visite, klonk het: ‘niks daarvan, jij gaat zitten!’ Dan dacht ik; ja, maar ik kán helemaal niet stilzitten. Je wilt het liefst alles zelf doen, maar het gaat gewoon niet.

Ik heb uiteindelijk bijna 2 weken mank gelopen en binnen no time was ik door mijn voorraad kraamverband heen – ja, je hebt het écht nodig. Ik dacht 5 dagen na de bevalling wel even een stuk te lopen, viel tegen… Niet alleen de hechtingen (ja, ik ben ingeknipt) maar alles eromheen deed zeer. Er staat zo’n druk op, alsof je darmen en baarmoeder zich door beide uitgangen naar buiten willen wurmen, zo voelde het. Het enige wat hielp was horizontaal gaan, even liggen. Ik weet gelijk het antwoord waarom kraamvrouwen moeten rusten.. Omdat het voelt alsof er een sloopkogel tegen je onderstel is los gelaten.

Nageboorte? Ik had er liever een handleiding bij gehad

Lichamelijk viel het dus even tegen, maar dat was niet het enige wat tegenviel.. Iedereen heeft zoveel verschillend advies gegeven, dat ik het op een gegeven moment ook niet meer wist. Je wilt het beste voor je kind, maar wát is dan het beste? Neem als voorbeeld de fles klaarmaken. De één zegt dat het met warm water uit de kraan moet, de ander zegt dat het in de magnetron moet en weer een ander zegt dat je een pannetje met water op moet zetten.

Wat moet ik nou? Hallo, ik ben nieuw hier. Ik ben nog nooit moeder geweest maar wil wel het beste voor mijn kind. Is er niet 1 algemene handleiding? Iets van ‘Handleiding Opvoeding Van 0 tot 18 Jaar’. Dát zou bij een geboorte moeten zitten, heb je meer aan dan een placenta. Ook zou het makkelijk zijn als alles 1 richtlijn heeft. Ik heb bijvoorbeeld van de kraamhulp geleerd dat je het flesje niet mag schudden in verband met krampjes, maar waarom staat er op de verpakking van de voeding dan wat anders..?

“Omdat alles nieuw is word je zo onzeker over alles.”

Wat voor kleertjes trek ik haar aan?

Ook qua kleertjes weet ik het niet meer hoor.. Dan zeggen ze dat ze 1 laagje meer aan moeten dan jijzelf. Maar in de supermarkt is het koud, moeten ze dan nóg een extra laagje? En als het warm is in huis? Het zou makkelijk zijn als er een weerbericht voor baby’s zou zijn. Omdat alles nieuw is word je zo onzeker over alles.

Mijn borsten zijn alleen voor de mooi

Hetzelfde als met de voeding, ik snapte er helemaal niks meer van. We zijn een week na de geboorte overgestapt van borst- naar flesvoeding omdat er niet genoeg melk uit mijn borsten kwam. Oftewel: ze zijn echt alleen voor de mooi, zit niks functioneels aan. Omdat we pas aan het einde van de kraamweek zijn overgestapt, heeft de kraamhulp niet de kans gehad om de gehele kraamweek uitleg te geven over flesvoeding.

Het consultatiebureau heeft wel nog uitleg gegeven, maar ik snapte er helemaal niks van. Nadat ze het drie keer had uitgelegd zei ik maar dat ik het snapte, maar wat voelde ik me dom zeg. Het drong gewoon niet tot me door, waarom lijkt het alsof iedereen dit snapt behalve ik? Ik overdenk dit gewoon, ik denk er té moeilijk over. Ben ik hier de enige in? Dit soort dingen maakt dat je je zo onzeker kunt voelen. Hoe vaak moet ik ’s nachts voeden? Wanneer moet ik meer geven? Wat nou als ik 20:30 uur heb gevoed en ik wil 22:00 uur slapen? Moet ik op vaste tijden voeden of op verzoek?

Baby Blues: kraamtranen

Op een gegeven moment trok ik het niet meer. Alles kwam er even uit… de onzekerheid over het voeden, het slapen, de kleertjes, enzovoorts. Doe ik het wel goed? Kan ik het allemaal wel? Gelukkig kwam ik er na wat gegoogle achter dat dit dus een naam heeft: Baby Blues. Oftewel: kraamtranen. Ik dacht dat ik dit had overgeslagen, alleen kwam het bij mij pas na 2 weken. Gelukkig is er een naam voor en ben ik niet de enige die hier last van heeft gehad. Iedereen heeft het maar over een ‘ritme’ vinden, ik ben gewoon nog zoekende naar dat ritme en daar is niks mis mee! Maila is tenslotte pas een paar weken oud, alle tijd nog om mijn ritme te vinden dus.