Mama Stephanie: Het ritme van de kleine

Ik sprak laatst een vriendin die met haar kindje thuis dagritmekaarten gebruikt. We zaten lekker aan de koffie in een broodjeszaak en onze meiden speelden in het speelhoekje. Het was haar enige hoop op verbetering zei ze een tikkeltje wanhopig. ‘Wat loopt er dan niet lekker?’ vroeg ik. Mijn vriendin gaf aan dat haar dochter regelmatig de grenzen van haar gedrag opzoekt, niet uit bepaald gedrag kan komen en continu zeurt. Om snoep. Om speelgoed. Om grenzen dus! Dat was mijn voorlopige conclusie. Ik vertelde haar dat dagritmekaarten meestal op scholen worden gebruikt om het globale ritme van de dag aan te geven maar dat je jezelf daar thuis wel erg klem mee zet. Stel je voor je hebt voor maandag staan: ontbijten – afwassen – spelen – fruit eten – televisie kijken – boekje lezen – naar de winkel – eten, enz. Samen met je kindje neem je dat ritme ’s ochtends door en dan belt oma. Of je gezellig mee gaat naar het winkelcentrum. Dilemma! ‘Tja zei mijn vriendin, dat is wel waar. Maar hoe geef ik dán mijn grenzen aan?

Voorspelbaarheid
Ik vertelde haar ‘mijn manier’. Kinderen houden van voorspelbaarheid. Het geeft ze rust en houvast. Als ze bijvoorbeeld de hele dag door zeuren om snoep is het voor hen dus niet duidelijk wannéér ze snoep krijgen. Stel hiervoor een vast moment op de dag in en wijk er niet meer vanaf. Binnen afzienbare tijd hebben ze door dat zeuren op andere momenten geen zin heeft en voilá! Zo gaat het met andere dingen ook. Wanneer kinderen eenmaal weten wat er wanneer gebeurt zijn ze rustiger en beter te handelen. ‘Maar als je nu een dagje weg bent geweest en je eet bij de Mac i.p.v. thuis aan tafel, dan is het ritme helemaal weg!’ Hiervoor was ik ook bang. Maar kinderen zijn ook flexibel. Zolang je aangeeft dat het voor deze keer zo gaat is er niets aan de hand en kun je rustig een dagje een ander ritme volgen. Ze gaat het proberen… Ik ben benieuwd!