Bedritueel

‘Je moet nog een boekie doen!’ hoor ik uit Elin’s kamer als ik de trap af wil gaan. Dat is waar ook, helemaal vergeten. Net als Elin hebben de jongens ook een echt bedritueel s’ avonds. Dat begint al na het avond eten. Dan gaat Stan zijn dingetjes voor school doen – lezen, rekenen en daarna op de iPad – Elin gaat vaak nog even puzzelen of kleuren en met Aron gaan we altijd even liedjes luisteren en knuffelen of dansen. Dan is het na een half uurtje meestal alweer tijd voor de jongste twee om te gaan badderen, douchen en tanden te poetsen – het bedritueel. Aron krijgt ’s avonds altijd nog een flesje melk en daarna een boekje, tanden poetsen en naar bed. Intussen is Elin dan ook klaar om naar bed te gaan. Bij haar lezen we altijd een boekje, – behalve dus die ene keer – dan gaan we samen de gordijnen dicht doen, haar lampje aan en dan lekker instoppen. En als papa haar naar bed brengt voegt hij nog een paar dingen aan het bedritueel toe, feest!

Niet slapen
We zijn begonnen met het invoeren van een bedritueel omdat de kids zich er eigenlijk zelf naar gingen gedragen op een gegeven moment. Ze gaven bijvoorbeeld elke avond aan dat er een lampje aan moest. Of dat de gordijnen samen dicht gedaan moesten worden. Of dat de knuffels één voor één een welterusten kus moesten krijgen. Om hen veiligheid en houvast te bieden, hielden we ons aan dat bedritueel. Ergens waren we in het begin ook wel eens ‘bang’ dat ze anders niet zouden gaan slapen. Gelukkig zijn onze kinderen nooit zo star geweest in het volgen van het bedritueel. Als oma bijvoorbeeld een avondje oppast en ze naar bed brengt, gaat het waarschijnlijk heel anders en toch slapen ze dan als we thuiskomen. Het bedritueel houden we er zeker nog even in. De kinderen gaan makkelijk naar bed, omdat ze weten wat er komen gaat. Ze komen er dan ook zelden uit als ze eenmaal in bed liggen. Wel zo fijn!