Tropenjaren

We werden bij de aankondiging van mijn laatste zwangerschap al gewaarschuwd: ‘drie kinderen? Dat is aanpoten hoor!’ Ja we weten het. Nu. Helemaal als ze allemaal onder de vijf zijn.

We hebben respect voor gezinnen met vier of vijf kids! ‘Tropenjaren’ worden ze gekscherend genoemd, verwijzend naar het uitputtende karakter van deze periode. Nou, dat hebben we geweten hoor! In de periode dat Aron er net was en elke nacht nog twee keer wilde eten, besloot Elin dat het tijd werd voor nachtmerries. Dus als Aron er net weer in lag, begon Elin. Gelukkig sliep Stan altijd door het tumult heen, maar wij helaas niet. Dit zorgde er regelmatig voor dat we in ‘shifts’ sliepen, ik sliep bijvoorbeeld van 19.00 – 0.00 uur en mijn man van 0.00 – 07.00 uur; anders was het overdag niet vol te houden.

Alle ballen in de lucht

Helaas bleef het niet bij alleen het zorgen voor de kids, er moesten boodschappen worden gedaan, de w.c. moest toch minstens een keer per week gedaan worden en er moest ’s avonds eten op tafel staan. Om nog maar niet te spreken van zwemles, speeldates en schoolactiviteiten waar we heen moesten. Alle ballen in de lucht dus. Het was zwaar, maar als ik nu, een half jaar later, terugkijk besef ik me ook dat het ‘subtropische klimaat’ maar zo kort heeft geduurd voordat we in ons ritme zaten waar we nu nog min of meer inzitten. En nog is het soms aanpoten hoor. Hoewel we ons ritme met de kleine erbij helemaal gevonden hebben, zijn er nog altijd de zwemles, het huishouden en de schoolafspraken die op ons wachten.
Hoe we dat doen? Bij ons was het toverwoord ‘zelfstandigheid’. De oudste bijvoorbeeld, redt zich al behoorlijk zelf. Zelf aankleden, tandenpoetsen en haren kammen: het hoort inmiddels gelukkig bij zijn vaste ritueel. En dat scheelt echt enorm. Zo zijn we die eerste ’tropen-maanden’ best goed doorgekomen en houden we samen ‘alle ballen in de lucht!’