Mijn buik zit er vol mee: ‘tijgerstreepjes, striae of een snelweg voor de autootjes van Gerbren.’ Die lijntjes die het resultaat zijn van het dragen van een kind, ons kind. De anti-striae olie heeft niet voldoende zijn werk gedaan, of ik had dit nog meer horen smeren. Het resultaat liegt er in ieder geval niet om, smeren of niet: het is toch tevoorschijn gekomen.

Toen de eerste streepjes rond 30 weken zwangerschap ontstonden zei ik mijn vriend dat we nu nog zouden kunnen zwemmen, aangezien het nu nog niet zo erg was. Hij gaf toen al aan dat het iets moois is, niks om me voor te schamen. Inmiddels ben ik 3 maanden na de bevalling en heb ik een buik vol streepjes. “Als Gerbren later groot is kan je wel op de grond liggen en kan hij met autootjes over je snelweg gaan. Hoeven we geen speelkleed te kopen.” Zijn de positieve woorden van mijn vriend.

In die drie maanden dat we ouders zijn, zijn we al drie keer naar een zwembad geweest, ik ook, en dan ook nog in bikini. Het hele zwembad kan mijn buik vol streepjes aanschouwen, want ik hoef me er toch niet voor te schamen? Het hele zwembad kan ook zien dat er een klein mannetje bij mij in de buurt is, maar toch. Ik voel me net de enige. In dat hele zwembad vol mensen in bikini, vol moeders met één, twee of meerdere kinderen zie je eigenlijk amper moeders met striae.

“Elke keer als ik die onzekerheden uitspreek naar mijn vriend, zegt hij dat het niks is om me voor te schamen.”

 

Zouden ze daarom badpakken dragen? Is het iets om onzeker over te zijn, om je voor te schamen? Elke keer als ik die onzekerheden uitspreek naar mijn vriend, zegt hij dat het niks is om me voor te schamen. En dus durf ik vol zelfvertrouwen het zwembad in, om te worden geconfronteerd met moeders zonder streepjes..

Hoe kan het toch dat je vlak na de bevalling zo onwijs trots bent op je lichaam, de prestatie die het heeft geleverd en het mooie resultaat daarvan in een wiegje ligt. Om dan na enkele weken alle onzekerheden over je buik terug te laten komen. Het flubbert nog steeds EN er zitten streepjes op. Zou dat vrouw-eigen zijn?

Als ik nu een foto zie van mij vóór mijn zwangerschap, snap ik écht niet dat ik toen onzeker was over mijn buik! Zou ik weer moeten gaan sporten, zou ik dan wat minder gaan flubberen? Het advies was om drie maanden te wachten voor je weer buikspieroefeningen mocht gaan doen, in verband met het anders scheef groeien van de buikspieren. Die drie maanden zijn om, dus ik heb eigenlijk geen enkel excuus meer.

Die ellendige neerbuigende gedachten mogen wat mij betreft naar het grof vuil. Ik heb toevallig wel een kind in mijn flubberbuik vol streepjes gehad!