Mama Carmen: Mijn bevallingsverhalen. Ik kijk er heel goed op terug…

Bevallingsverhalen, ze vliegen om je oren. Toen ik zwanger was van Shay las ik alle bevallingsverhalen die ik maar kon vinden. De één maakte me ontzettend bang en de ander liet me weer heel makkelijk denken over bevallen. Gelukkig stapte ik er ondanks alle verhalen erg nuchter in, ik wist dat mijn verhaal totaal anders zou zijn dan alle verhalen die ik had gelezen. Mijn bevallingen, mijn verhalen. Ik deel ze graag allebei met jullie!

Shay-Gioia – 3 Juni 2015, 2960gram, 49cm

02 Juni 2015, 2 dagen over mijn uitgerekende datum. Ik voelde me kiplekker en was nog helemaal niet ‘klaar’ met zwanger zijn, ik voelde me goed, kleine meid zat prima en ik had niets te klagen. Alleen de straat op durfde ik niet meer zo goed, maar zolang er iemand bij me was deed ik alles nog wat nodig was. Samen met mijn moeder en jongste zusje gingen we naar de stad, lekker gewandeld en genoten van het weer. Mijn moeder reed in mijn auto terug naar mijn huis, gezien ik zelf niet meer prettig achter het stuur zat.

We parkeerde de auto voor de deur en ik maakte een praatje met mijn buurvrouw. Tijdens ons gesprek schrok ik me rot, er liep iets langs mijn been.. Wat is dit? Mijn buurvrouw was druk in gesprek en ik wilde wachten tot ze klaar was met praten, maar het werd meer en meer. Was ik in mijn broek aan het plassen? Snel rende ik naar binnen en ging op het toilet zitten, dit is vruchtwater, ik weet het zeker! Meteen belde ik mijn verloskundige en die kwam controleren of dit inderdaad zo was, en ja hoor!

“Het was 16:00 uur dat mijn vliezen braken. De bevalling zou niet lang op zich laten wachten. Snel heb ik nog mijn laatste was weg gewassen”.

 

De weeën waren begonnen

De verloskundige ging de deur uit, mijn vriend was op weg naar huis vanaf zijn werk en mijn moeder en zusje bleven nog even bij me. Het was 16:00 uur dat mijn vliezen braken, en de bevalling zou niet lang op zich laten wachten. Snel heb ik nog mijn laatste was weg gewassen, wat opgevouwen en ben ik op de bank geploft, kom maar op!

Niets.. Niets.. Niets.. Serieus? Het was intussen over twaalven en ik besloot naar bed te gaan om nog wat uurtjes mee te pakken, just in case. Daar kwam echter niets van in, de weeën begonnen zodra mijn lichaam het bed raakte. Ik kon mijn weeën goed opvangen, en had nog niet zo veel pijn. Ik had niemand ingelicht dat mijn weeën al begonnen waren, zodat ik alle rust had. Ze werden heviger en heviger en ik begon met timen, maar ze kwamen maar niet constant!

Al 8 uur pijn

Tegen 03:00 uur zat er dan eindelijk steeds 5 minuten tussen en als dat 2 uur aanhoudt mag je dus de verloskundige bellen.. Stipt 05:00 uur belde ik en 5:15 uur stond ze op de stoep om te kijken hoeveel centimeter ik had. Drie centimeter, drie centimeter?! Nee dit meen je niet dacht ik, wanneer houdt dit op?! Ze besloot om 08:00 uur terug te komen om nog eens te kijken. 08:00 UUR? Dat is nog 3 uur! Toen lichtte ik één vriendin in, Rachel, die zag ik online op WhatsApp en ik vroeg haar of ze me hier aan wilde herinneren als ik ooit bedacht nog eens zwanger te raken!

Ze gaf me een beetje afleiding en voordat ik het wist was het 08:00 en stond de verloskundige weer voor de deur. Ze voelde weer naar mijn ontsluiting. VIER CENTIMETER! Wat is er aan de hand? Waarom gebeurd er niets en heb ik al 8 uur pijn? Daar kwam ze achter, mij vliezen waren niet gebroken maar gescheurd. Hierdoor konden mijn weeën blijkbaar niet goed doorzetten. Are you kidding me? Ik had dus al 8 uur weeën voor Jan met de korte achternaam? Ze brak mijn vliezen en toen begon het échte werk.

Ik wist me geen houding meer te geven

De pijn was zoveel erger en intenser en de weeën waren moeilijker op te vangen. ik had elke hoek van het huis gezien, al honderd keer onder de douche gestaan en ik wist me geen houding meer te geven. tegen 10:00 uur heb ik mijn ouders laten komen met dextro voor mij, en een paar blikken Red Bull voor mijn vriend, die overigens de hele nacht wakker geweest was en mijn gesteund heeft! THANKS LOVE<3

“Na een aantal persweeën die op 1 hand te tellen zijn was daar ons meisje, ons prachtige meisje om 14:35 uur geboren!”

 

Helemaal in mijn eigen bubbel

Toen mijn moeder aankwam dwong ze me naar het ziekenhuis te gaan, als ik langer thuis zou blijven zou ik straks niet meer in staat zijn om beneden te komen, de auto in te stappen en naar het ziekenhuis te gaan, en daar had ze achteraf gelijk in. Het had geen moment langer moeten duren want ik raakte helemaal in mijn eigen wereld en leek volgens de mensen om me heen wel in soort van trance, helemaal in mijn eigen bubbel.

Ik heb vanaf dat moment ook niet meer gesproken, niemand meer aangekeken en ik weet bijna niets meer van de tijd die ik in het ziekenhuis was. Tot iemand me uit mijn veilige bubbeltje vandaan haalde door te roepen dat ik mocht gaan persen. Ik keek op de klok: 14:15 uur, even snel besefte ik me dat ik al een paar uur in het ziekenhuis was, ik moest even relativeren.

Na een aantal persweeën die op 1 hand te tellen zijn was daar ons meisje, ons prachtige meisje om 14:35 uur geboren! Mijn vriend heeft haar op de wereld gezet. (nou, ik heb haar op de wereld gezet, hij heeft haar aangepakt) zo mooi, zo bijzonder! Tijdens mijn bevalling zijn er foto’s gemaakt door mijn vriend en later door de kraamzorg die erbij aanwezig was.

Er netjes vanaf gekomen

Ik ben er helemaal netjes vanaf gekomen, geen hechtingen of dergelijke en weinig bloedverlies. Nadat dat allemaal gecontroleerd was en Shay gewogen, aangekleed en gecheckt was mochten de mensen op de gang naar binnen. Besef nu even dat ik niet beter wist dat wij, en mijn ouders in het ziekenhuis waren. De deur ging open en daar waren mijn ouders! Daar achteraan kwamen mijn zusjes. Natuurlijk, logisch dat die ingelicht zijn. Daar achteraan volgde mijn opa, oma, andere opa en oma, tante, vriendin, vriendin van mijn vriendin, schoonmoeder, schoonvader en schoonbroertjes…

Goeiendag zeg! Nou dan ben je even van de kaart hoor kan ik je vertellen! Hoewel ik het op dát moment helemaal niet erg vond (lees; niet erg, wel druk) heb ik bij mijn tweede zwangerschap duidelijk in mijn geboorteplan opgenomen dat ik dat niet meer wil. Mede omdat het de bedoeling is om thuis te bevallen en ik niet beneden wil komen in een hok vol met mensen.

“Daar gingen we dan, met zijn drietjes het ziekenhuis uit! Om 15:45 uur kwamen we thuis en ik weet nog dat ik dacht; Ze is nog maar nét 1 uur oud!”

 

Samen, met zijn drietjes, mijn gezinnetje!

Al snel moest ik plassen en mocht ik douchen en het ziekenhuis verlaten. Daar gingen we dan, met zijn drietjes het ziekenhuis uit! Om 15:45 uur kwamen we thuis en ik weet nog dat ik dacht; ‘Ze is nog maar nét 1 uur oud!’ De kleine spruit.. Thuis waren er wéér mensen, die hadden alles versierd en broodjes carpaccio en filet american voor me klaar gezet. De avond gingen we met alle rust in. Samen, met zijn drietjes, mijn gezinnetje!

Alessio-Elijah – 27 Mei 2017, 3160gram, 50cm

Ben je zenuwachtig? De vraag die ik om de haverklap kreeg. Ik was vooral heel erg benieuwd naar wat me te wachten stond. Ergens misschien toch een beetje zenuwachtig omdat ik bang was dat ik een totaal andere bevalling zou krijgen. Ondanks de eeuwige weeën die ik had bij Shay, kijk ik meer dan goed terug op mijn bevalling. Nadat ze geboren was had ik het gevoel dat ik nog een elftal op de wereld zou kunnen zetten. Dat meen ik.

Ik voelde iets rommelen in mijn buik

27 mei, mijn vriendin Rachel (degene die ik tijdens mijn weeën van Shay uiteindelijk had geappt) vierde vandaag haar verjaardag! Shay en ik hadden er enorm veel zin in en maakte ons na het ontbijt dan ook direct klaar. Gepikt en gedreven zaten we onze tijd uit tot we er heen konden gaan, en we speelde thuis nog een spelletje samen.

Rond half 11 voelde ik iets rommelen in mijn buik, maar wat het was kon ik niet plaatsen. Ik was 6 juni pas uitgerekend, en ik hoopte wel heel erg dat hij eerder zou komen maar ik ging er maar niet van uit. Binnen een kwartier werd het heftiger, en ik trommelde vriendlief uit zijn bed om het spelletje met Shay af te maken. Ondertussen appte ik Rachel met de stand van zaken en ze zei me thuis te blijven. Écht niet, dacht ik. Of ik mijn weeën nou daar of hier opvang, het zal toch wel niet doorzetten. Dit stuurde ik terug in een opgewekte voicememo, maar binnen 10 minuten kwam ik daarop terug. De weeën waren er ineens om de 2 a 3 minuten, en zo erg dat ik ze amper meer weg kon puffen.

“Omdat ik thuis wilde bevallen en de weeën zó extreem en snel achter elkaar waren is de verloskundige niet meer weggegaan.”

 

Het gaat niet lang meer duren

Om 11:00 uur precies belde ik de verloskundige. Mijn ouders kwamen Shay ophalen en gingen met haar op pad. De verloskundige kwam er ook meteen aan, en stond gelukkig binnen 15 minuten op de stoep. Rachel appte me nog, maar het enige wat ik nog terug gestuurd had was: ‘Niet meer praten. VK hier.’ Hetzelfde liedje natuurlijk, ontsluiting voelen, 4 centimeter. Gaan we weer, dacht ik. Omdat ik thuis wilde bevallen en de weeën zó extreem en snel achter elkaar waren is de verloskundige niet meer weggegaan.

Terwijl zij alles klaar legde heeft mijn vriend mijn beste vriendin gebeld om foto’s te komen maken. Hij vertelde haar haast te maken want het zou niet lang duren! Ook mijn moeder was ingelicht dat het erg snel ging en kwam er meteen aan. Shay bleef bij mijn vader. De weeënstorm die ik had was slecht te houden en erg pijnlijk. Gelukkig belandde ik weer in mijn eigen bubbeltje en merkte ik niets meer van mijn omgeving, ik heb mijn vriendin en moeder ook niet aan zien of horen komen.

Voordat ik het wist werd ik net als bij Shay uit mijn bubbeltje gehaald met het nieuws dat ik mocht gaan persen. Zo gezegd zo gedaan.. Ja, dat staat er alsof het niets is he? Dat was het ook 🙂 Het kostte me 4x persen en láááng niet op mijn max! Daar was ons mannetje! 13.52 uur geboren! We hebben ons aangekleed en zijn nog even naar de verjaardag gegaan! Dat is een grap uiteraard, maar geloof me het had zo gekund!

De komst van haar broertje

In mijn geboorteplan stond nadrukkelijk dat Shay de eerste zou zijn die kennis zou maken met haar broertje, en ik wilde hier ruim de tijd voor krijgen. Iedereen uit mijn kamer en mijn prachtig mooie dochter kwam met grote ogen binnen lopen. Wauw, dit typende schiet ik helemaal vol… Ze was zo lief en vol bewondering. We hadden haar érg goed voorbereid op de komst van haar broertje en ze zei dan ook meteen; ‘baby uit de buik mama? Kamer klaar?’ Dat ‘kamer klaar’ komt omdat ze de babykamer al een tijdje af ziet, en elke keer als ze er binnen loopt zei ik tegen haar dat de baby kon komen, en dat zijn kamertje klaar is!

“Ze nam haar broertje meteen op schoot en overlaadde hem met kusjes. We hebben heerlijk een ruime tijd kunnen genieten met zijn vieren.”

 

Ze nam hem meteen op schoot en overlaadde hem met kusjes. We hebben heerlijk een ruime tijd kunnen genieten met zijn vieren. Shay ging beneden beschuit met muisjes eten toen het tijd werd voor alle testjes en controles. Ook bij deze bevalling ben ik er zonder ongemakken vanaf gekomen, en maar 20ml bloedverlies. Ze vond het bijna de moeite niet om het op te schrijven! Alessio is helemaal goedgekeurd en aangekleed en daar was het begin van ons leven met zijn vieren.

Filet americain

Voordat ik was bevallen had ik een aantal mensen wat taken gegeven. Zoals filet americain, rosbief, biefstuk etc halen. De taak van Rachel was filet en rosbief bij de keurslager te halen. Ondanks haar eigen verjaardag heeft ze dat toch mooi ff gedaan hé! Ze is direct met haar oudste zoontje in de auto gestapt en haar visite achtergelaten om mij me eten te brengen, hoe geweldig is zij?

Hoe kijk ik terug op mijn bevallingen?

Ik kijk er heel erg goed op terug. Oké van Shay had ik erg lang weeën, maar dat was ook het ergste aan de hele bevalling. En Alessio, jeetje wat ging dat snel. Ik ben die avond in janken uitgebarsten omdat ik niet zo goed kon beseffen wat me overkomen was die middag. ‘S morgens ben ik op weg naar een verjaardag en 3 uur later heb ik een baby in mijn armen… Zo gek, zo onvoorstelbaar.

Ik ben enorm trots op mijn gezin, mijn kindjes en mezelf. Dat mag best gezegd worden toch? Ook ben ik blij dat ik zo snel hersteld ben na beide bevallingen. Ik heb werkelijk nergens last van gehad, en zat die avond nadat ik van Alessio bevallen was alweer bijna een uur op mijn knieën naast Shay haar slaapliedjes te zingen…

“Luister naar je lichaam en blijf rustig, terug kun je niet meer dus geef alles wat je hebt! Ik denk dat de manier waarop je je bevalling in gaat veel zegt over hoe het kan gaan lopen.”

 

Luister naar je verloskundige

Aan het einde van mijn zwangerschap van Shay, vroeg ik Rachel om tips. Rachel had op dat moment al 2 kindjes (nu 3!). Het enige wat ze me meegaf was: Luister naar je verloskundige! En inderdaad, luister naar je verloskundige dat is de tip die ik mensen ook mee geef. Luister naar je lichaam en blijf rustig, terug kun je niet meer dus geef alles wat je hebt! Ik denk dat de manier waarop je je bevalling in gaat veel zegt over hoe het kan gaan lopen. Ben je zelf gespannen of heb je alleen maar verhalen van horror bevallingen gelezen? Dan is de kans groter dat je door de spanning niet lekker bevalt of onbewust niet doet wat je lichaam van je vraagt. Het lijkt een onmogelijke opgave, maar jij kan dit!

Liefs Carmen