Mama Klarissa: Een roze wolk met een grijze rand, zo zou ik mijn kraamtijd omschrijven…

Toen ik de keuze maakte om een blog te gaan schrijven heb ik mijzelf 1 ding beloofd, ik wil eerlijk zijn en eerlijk schrijven over wat er speelt. Dit betekend dit keer dat het voor mij best confronterend en moeilijk is te schrijven wat er is de gebeurd de afgelopen tijd.

Foto door: Elise Groenendijk

Een roze wolk met een grijze rand

Een roze wolk met een grijze rand, zo zou ik mijn kraamtijd omschrijven. Iets waar je al die tijd zo naar uit kijkt lijkt heel anders te zijn dan gedacht. Niet dat ik het als licht of makkelijk had ingeschat, integendeel. De slapeloze nachten en drukke planning is iets waar ik me zeker op had voorbereid, maar wat er niet te voorspellen en verwachten was valt me soms zo tegen.

“Hartverscheurend om je kleine kindje zo verdrietig te zien.”

Frustrerend en hartverscheurend

Ken je de 3 R’en? Nou wij hebben te maken met 4 R’en, namelijk: Rust, Reinheid, Regelmaat en Reflux. Dit laatste is nu officieel vastgesteld bij Jesse. De klachten die ik in mijn vorige blog beschreef gingen niet over, het werd zelfs erger. Meerdere keren heb ik met hem bij de huisarts gezeten, ik wist niet meer wat ik er mee moest.

De osteopaat kon het na een aantal sessies ook niet meer verbeteren. Het is verschrikkelijk, energie slurpend, frustrerend en hartverscheurend om je kleine kindje zo verdrietig te zien. Wat ben je machteloos, dit is toch niet wat je voor ogen had voor hem? Hij heeft pijn, je ziet het aan zijn lichaam en in zijn gezicht. Zo lastig, want deze pijn gaat samen met wat jij doet; voeden. Het enige positieve punt: Bij de eerste prikjes was hij best relaxed, hij is denk ik wel wat gewend ondertussen.

Foto door: Elise Groenendijk

Medicatie

Vanaf 9 weken krijgt Jesse nu medicatie, aan deze medicatie is ondertussen wat gesleuteld en tot dat we door een kinderarts worden gezien moeten we het hem hiermee zo comfortabel mogelijk maken. Voor de kinderarts staat tegenwoordig een wachtlijst van 3 tot 4 weken. De medicatie die hij nu krijgt is maximaal, dat wil zeggen de hoogste dosering maagzuurremmers en sinds 2 weken een medicijn wat normaal de kinderarts start: antibiotica voor maaglediging. Omdat de wachtlijst zo lang is en zijn vorige medicatie tegen misselijkheid niet voldoende werkte is de huisarts dit, na goed overleg met ons, toch al gestart.

Langzaam gaat het steeds iets beter met Jesse. De klachten zijn zeker niet weg, maar hij gaat meer slapen en is vaker relaxed en vrolijk. Maar door de reflux kan hij niet veel voeding verdragen, dat maakt dat hij elke 1,5 uur – 3 uur (als we geluk hebben) honger heeft. Na een voeding houden we hem 30 minuten rechtop, dus reken maar uit: bij pech heb ik nog geen uur slaap. Nog een leuke tip trouwens voor kinderen met bijvoorbeeld reflux: ga naar een babyspa voor een hydrofloatsessie, dit is voor een onrustige baby echt een relax moment!

Ik ben mijzelf soms een beetje kwijt

Nu is Jesse 12 weken en hebben we nog geen vast ritme te pakken, dat is opzich niet erg maar wel erg gewenst. Ik merk dat ik dat zelf even nodig heb. Nu het met hem wat beter gaat, voel ik dat ik zelf nog niet in orde ben. Eigenlijk heb ik nog niet de tijd gehad om aan mijzelf te denken. Alle weken stonden (logisch) in het teken van hem, draaide alles om hem en ging het veel over hem.

Nu merk ik hoe moe ik wel niet ben, en daarbij nog erg labiel, heb ik last van mijn lijf en hoofd. Zo vind ik de nachten verschrikkelijk, tijdens de nachtvoedingen lig ik te malen en maak ik mij zorgen over de meest kleine dingen. Ik ben mijzelf soms een beetje kwijt, heel gek voelt dat. Voor mijn lijf loop ik nu bij een bekkenfysiotherapeute, omdat ik een overbelaste rug heb en pijnlijk bekken na de bevalling. Voor mijn hoofd moet ik ook even de tijd nemen, het is ook allemaal niet niks zeggen ze.

Stom dat ik soms denk dat ik aan het falen ben

Gets, wat vind ik dit allemaal stom. Stom om nu ineens bij mezelf uit te komen. Stom dat ik dit niet ‘gewoon als ieder ander’ kan. Stom dat ik soms denk dat ik aan het falen ben in het ouderschap. Eigenlijk nog stommer om te denken dat je dit ‘gewoon’ even gaat doen. Wordt hier niet te weinig over gesproken? Zien we bijvoorbeeld op social media naast de perfecte net-bevallen-moeder-lijven niet ook de perfecte gezinnen zonder zorgen? Heeft ieder nieuw gezin niet dat grijze randje om de roze wolk? Stiekem denk ik van wel.

Iets minder stoms? De bekkenfysiotherapeute raadt mij aan zeker een jaar niet te stofzuigen, wat vervelend zeg! Oja, en natuurlijk geniet ik ook van alle ontwikkelingen die Jesse doormaakt. Hij wordt nu al te snel groot om alles bij te houden, daarom schrijf ik alles over hem op en kan ik het af en toe even teruglezen. Tip: De GroeiGids app.

“Heeft ieder nieuw gezin niet dat grijze randje om de roze wolk?”

Een gedichtje

Dit gedichtje van Lentezoet kreeg ik van een vriendin, en wil ik graag delen met alle (nieuwe) moeders die het af en toe even nodig hebben:

Als de twijfel snijdt
En de nacht loodzwaar
Als je eenzaam bent
En het werk nooit klaar
Als de ochtend gloort
En geen slaap gehad
Als jouw roze wolk
Als een zeepbel spat
Als je stiekem huilt
Om jouw nieuwe rol
Als vertrouwen wankelt
JIJ BENT WAARDEVOL

Liefs, Klarissa