Mama Carmen: Mijn manier van opvoeden. Ik beschrijf mijn zwakke punten in het moederschap en stel me nogal open…

Ik vind het best spannend om deze met jullie te delen. Ik beschrijf hier in mijn zwakke punten in het moederschap en stel me nogal open. Een heel persoonlijk blog over de opvoeding en de manier waarop ik daarmee omga.

Opvoeden doet iedereen op zijn eigen manier

Opvoeden, het proces waarin je kind gevormd wordt. Je eigen normen en waarden vormen een basis van je opvoeding. Iedereen heeft zo zijn eigen idee over opvoeden en iedereen doet het op zijn eigen manier. Ik ben zelf pedagogisch medewerker en ik heb tijdens mijn opleiding veel dingen geleerd waarvan ik toen al wist; dát wil ik toepassen bij mijn eigen kinderen en dát wil ik mee nemen in mijn eigen opvoeding.

Net als veel dingen die ik zelf heb meegekregen van mijn ouders. Klinkt het stom als ik zeg dat ik heel blij ben met de manier waarop mijn ouders mij (en mijn zusjes) hebben opgevoed? Nu ik ouder ben en zelf moeder ben, kan ik met een open blik terugkijken op mijn eigen opvoeding, en ik wil bijna niets anders doen!

“Het is handig om het eens te zijn met de medeopvoeder van je eigen kinderen, en dat is bij ons toch soms wel iets waar ik tegenaan loop.”

 

Samen opvoeden

Je hoeft het natuurlijk niet altijd eens te zijn met de opvoeding van andere. Die van je eigen ouders of van je vriendinnen bijvoorbeeld. Ieder zijn ding, ieder zijn normen en waarden! Het is echter wel handig om het eens te zijn met de medeopvoeder van je eigen kinderen. Dat is bij ons toch soms wel iets waar ik tegenaan loop. Laat ik voorop stellen dat het menselijk is dat je het niet altijd met elkaar eens bent, dat zou te perfect zijn. Alle ideeën die je hebt over opvoeden werk je lang niet allemaal uit als het erop aan komt.

Je kent dat bekende zinnetje misschien wel? ‘Ik was een perfecte moeder, tot ik kinderen kreeg..’ In onze opvoeding ben ik degene met de meeste inbreng, mede omdat ik thuis ben met de kinderen en veel ervaring op gedaan heb vanuit school en werk. (Én omdat ik nogal een sterke wil heb en hetgeen wát ik wil goed kan onderbouwen, maar dat terzijde =p). Toch hebben wij over een aantal dingen een verschillende mening. Ik denk dat dit ook komt door ‘2 culturen op 1 kussen’, in alle culturen verschilt men van de manier van opvoeden!

Het samen eens worden

Ik ben niet van plan om uit te leggen wat ik wel en niet wil of doe in de opvoeding, maar nu onze oudste dochter 2 is geworden en het opvoeden nu écht begint loop ik toch tegen wat dingen aan. Dingen waar wij als ouders verschillend over denken of dingen die ik graag wel of juist niet wil met mijn kinderen, maar mensen om ons heen zich daar dan niet aan houden.

Ik moet leren om dingen los te kunnen laten of met een korreltje zout te nemen, maar dat vind ik érg lastig. Ik heb iets in mijn hoofd en zo wil ik het, niet anders. Dat heb ik met heel veel en de meeste dingen kan ik ook naar mijn eigen hand draaien. De kinderen daarentegen zijn toch echt van ons samen en we zullen het echt eens moeten zijn over veel onderwerpen. Ik vind dat lastig en vraag me op zulke momenten ook waarom de kinderen niet gewoon alleen van mij kunnen zijn haha.

Mijn zwakke punt als moeder

Ik vind het moeilijk om af te wijken van iets, of te accepteren dat ik niet de enige ben die ze opvoed. Ik ben een controlfreak en dat kan een sterke eigenschap zijn, maar ook een vervelende want zelfs hierover wil ik controle houden. Dat is dan ook meteen mijn zwakke punt als moeder zijnde. Niet alleen naar mijn vriend gericht, maar ik verwacht dat iedereen (ook opa’s en oma’s en vrienden) de regels die ik stel voor mijn kinderen naleven. Op zekere hoogte vind ik dit meer dan normaal! Onze kinderen, onze opvoeding, onze regels en dat heb je te respecteren. Maar toch is het niet altijd even redelijk om dat van andere te verwachten.

“Waar ik tegenaan loop zijn mensen die hun eigen regels stellen met andermans kinderen, of denken dat ze weten wat beter voor ze is.”

 

Ik ken mijn kinderen het beste

Waar ik ook tegenaan loop zijn mensen die hun eigen regels stellen met andermans kinderen, of denken dat ze weten wat beter voor ze is. Ik ken mijn kinderen het beste en weet wat ze wel of niet nodig hebben. Over alles wat ik wel of niet wil, is nagedacht! Ik verzin niet zomaar wat regels om te pesten. Je hoeft mij niet te vertellen dat ze wel later naar bed zouden kunnen, een slaapje over kunnen slaan of nu tóch eindelijk wel eens een snoepje mogen of een keer chocopasta op brood?

Loslaten

Dat zijn dus dingen die me de laatste tijd steeds meer bezig houden nu Shay ouder wordt, sterk haar eigen willetje krijgt en dat ook op iedereen uitoefent. Hiermee wil ik nog even terugkomen op het loslaten van deze dingen, ene oor in andere oor uit? Nee dat kan ik gewoon niet. Soms vraag ik me af of ik de enige ben die me hier zo druk om maakt. Ik betrek mijn vriend overigens overal bij hoor! Het is absoluut niet zo dat ik alleen alle keuzes maak en uitvoer, ik vind het alleen lastig. Shout out naar mijn vriend die alle geduld met mij heeft en hiermee om weet te gaan!

Zelf denk ik dat het bij mij te maken heeft met het feit dat ik thuis ben, en nog nooit iets uit handen gegeven heb. Misschien komt daar mijn behoefte aan controle vandaan? Shay heeft ook nog maar zelden bij iemand anders geslapen. De enige waar ze überhaupt geslapen heeft, is mijn moeder. Omdat ik weet dat mijn moeder doet wat ik van haar verwacht, en ik (zoals ik al aangaf) zelf erg tevreden ben met de manier waarop ze mij hebben opgevoed.

Heeft iemand anders dit ook? Of gehad? Iets anders waar je tegenaan gelopen bent als het om opvoeden gaat?

Liefs, Carmen