Mama Lydia: Ik kreeg mijn zoontje van 8 maanden niet in slaap en dus werd er besloten een slaaptraining te starten

Verdrietig lees ik een artikel op Facebook van RTL Boulevard. Daar is een slaapcoach langs geweest en heeft zij vertelt over haar werk. De uitzending heb ik niet gezien en ga ik ook niet bekijken. Wel had mijn nieuwsgierigheid de overhand en ben ik de reacties onder de link gaan doorlezen. De moeder (ouder) maffia ging los.

Allemaal oordelen, meningen en reacties

De één vond dit en de ander dat. De één vond het bijna pure kindermishandeling als je je kindje even laat huilen en de ander vertelt dat je je kindje bij je moet nemen. Allemaal oordelen, meningen en reacties waar een moeder helemaal niks aan heeft als je zelf een slechte slaper hebt. Het maakt je allemaal nog onzekerder dan je waarschijnlijk al bent.. Bij mij in ieder geval wel.

“Onze zoon wordt elke avond en nacht nog wel een paar keer wakker.”

Ik kreeg mijn zoontje niet in slaap

Onze zoon is nu acht maanden en wordt elke avond en nacht nog wel een paar keer wakker. De keren dat hij heeft doorgeslapen zijn met gemak op één hand te tellen. Het begon heel goed. De eerste nacht dat wij uit het ziekenhuis thuis kwamen na de geboorte van onze zoon, vertelde ik vol trots aan de kraamzorg dat hij na de fles van 23 uur pas weer om 4.00 uur kwam en toen weer om 8.00 uur.

Dit hield hij 2.5 maand vol. Na die tijd werd hij een keertje wakker ’s avonds en kreeg ik hem met geen mogelijkheid in slaap. Bij me genomen, vastgehouden, gezongen, rondgelopen.. Maar slapen? Ho maar.. Omdat onze zoon veel huilde schrok ik een beetje. (zie vorige blogs) De avonden waren namelijk mijn enige rust momentjes. Tot die tijd kon ik er eigenlijk vanuit gaan dat hij na een hele onrustige dag wel ging slapen en wij even op adem konden komen.

Het werd steeds gekker

Na een poosje tobben bedacht ik mij dat hij misschien wat extra honger heeft. Waardoor ik een klein flesje extra maakte.. Dit werkte super goed, binnen no-time lag hij weer lekker te slapen. Gelukkig dacht ik..

Maar hij maakte er meteen een ritueel van en het werd steeds gekker, één keer per nacht werd twee keer, en twee keer werd drie keer.. Uiteindelijk werd hij bijna elke 2 a 2.5 uur wakker. Ik gaf elke keer maar een klein beetje drinken, dan wist ik dat hij weer stil werd en weer ging slapen.

Zonder iets te drinken, kreeg ik hem niet meer in slaap. En ja.. Ik heb hem ook regelmatig bij me genomen, maar dat werkte niet bij onze kleine. Soms leek het zelfs wel, wanneer we hem bij ons namen dat hij nog meer overstuur werd.

“Het voelde als falen dat ik als moeder zijnde hem niet kon troosten.”

Het voelde als falen

Het voelde een beetje als falen dat ik als moeder zijnde hem niet kon troosten, maar een flesje wel. Ook neemt hij geen speentje of duim, waardoor een flesje echt een troostmiddeltje werd. Aangeleerd door papa en mama .. I know.

Natuurlijk bedenk ik me, dat het niks geeft als je kind wat extra drinken krijgt. Een keertje ’s nachts wakker wordt of even bij mama wilt zijn.. Ik bedoel, dat hoort bij een baby. Dat weet ik. Maar dit was wel erg overdreven! Door de pittige maanden, liep ik al op mijn tenen en kon ik hier slecht mee dealen! Een burn-out was al aanwezig en werken lukte al niet meer.

Slaaptraining

Omdat wij al extra huisbezoeken kregen van het consultatiebureau vanwege de lastige beginfase (huilen en opname van de kleine) werd er besloten een slaaptraining te starten. Klinkt heel interessant, maar het is eigenlijk niks anders dan je kind troosten, weer terug leggen en dit herhalen tot hij slaapt.

Maar.. vaak gaat dit gepaard met huilen. Want hij kan niet meer 5x per nacht wat drinken krijgen.. en dat begrijpt hij niet. Hij moet leren dat hij zichzelf in slaap kan laten vallen. En ik wil hem best troosten, maar dat huilen.. daar krijg ik nog de kriebels van. Het brengt mij meteen weer terug naar die eerste heftige 5 maanden, waarin er meer gehuild dan gelachen werd.

Dat huilen.. daar ben ik eigenlijk nog niet klaar voor.. Maar dit slapen (of eigenlijk niet tot slapen) breekt mij ook op. Ook al houdt ik zielsveel van ons kind. Uiteindelijk weet ik wel dat het voor het goede doel is.. Een natuurlijk zit daar een beetje eigenbelang bij. Dat wij beter zullen gaan slapen en kunnen bijtanken als we doorzetten en dat onze kleine zich ook uitgerust voelt als hij goed slaapt. Wie wit dat nu niet!

“Voor de moedermaffia: oordeel niet te snel.”

Iedereen doet het op zijn of haar manier

Maar voor nu maak ik nog even een flesje klaar en wanneer ik er klaar voor ben, start ik met de slaaptraining en misschien gaat het vanzelf al beter! En voor de moedermaffia: oordeel niet te snel, iedereen doet het op zijn of haar manier en er spelen soms meerdere factoren mee. Je kunt iemand kwetsen met opmerkingen, meningen of reacties. Ik vond het moeilijk te lezen hoe andere moeders reageerde. Het liet mij een slechte moeder voelen. Terwijl ik alles voor hem doe.

We moeten het belang van het kind voorop zetten.. Maar als de moeder (ouders) niet goed in hun vel zit door slaapgebrek, is dat ook niet goed voor je kind. Dan is het vast niet erg daar een beetje hulp en tips te krijgen van een slaapcoach! Toch!?

Hoe gaat het nu?

We zijn wat maanden verder en mijn zoontje is inmiddels 10 maanden. Goed nieuws want HIJ SLAAPT DOOR! Ik ben een midweekje naar Ibiza geweest met mijn moeder en zusje. Mijn man vond dit de ideale gelegenheid met hem te oefenen. Toen ik terug kwam ging het al best goed. Maar nu moest ik er niet aan toegeven en ook doorzetten. HUP JE KAN HET, WE ZIJN NU AL ZO VER. Troosten, aai over de bol en weer weg lopen. Het troosten heeft twee functies; je kijkt of er niks aan de hand is (ziek zijn bijvoorbeeld) en voor zijn vertrouwen is het goed als je komt wanneer hij huilt. MAAAR nu is het tijd op te slapen..

En ja hoor.. De eerste paar nachten dat ik thuis kwam waren pittig. Met hartkloppingen en zenuwen zat ik te wachten tot hij eindelijk in slaap viel. Maar daarna werd het steeds beter. Ik hoorde dat hij wakker werd maar ook weer (uit zichzelf) in slaap viel. De momentjes werden steeds korter en korter. Tot ik ’s ochtends wakker werd en bedacht dat ik niks gehoord had ’s nachts. En die nacht daarna weer en erna weer..

Wow.. Eigenlijk dacht ik altijd dat het oefenen niet zou helpen. Maar het blijkt dat het uiteindelijk wel werkt. Je moet alleen een iets langere adem hebben dan je kleintje. Hij slaapt overdag ook beter en wordt erg vrolijk wakker ’s ochtends. Heerlijk! En nu, na tien maanden heel veel gebroken nachten te hebben gehad gaan papa en mama ook een beetje! (voor zo lang het duurt natuurlijk!)