Connect
To Top

Mama Carmen: Ik ga absoluut niet weg zonder mijn kindjes. Ik heb hier sinds het moederschap moeite mee…

Voordat ik zelf moeder was, had ik een heel ander beeld van mezelf als moeder. Ik heb vaak dingen geroepen waarvan je vandaag de dag niet zou zeggen dat ik dat uitgesproken heb. Dingen zoals; ‘Borstvoeding, echt niet!’ ‘Als ik kinderen krijg slapen ze lekker in hun eigen bed’ en ‘Wij blijven gewoon weekendjes weg gaan zonder kinderen hoor’. Over dat laatste wil ik het even hebben.

Een weekendje weg

Voordat wij kinderen hadden gingen we erg regelmatig een weekendje weg. Hotelletje, sauna, stedenstripje oid. Sinds we kinderen hebben zijn we nooit meer weg geweest. Op vakantie dat wel, maar toen was Shay met ons mee (Alessio was er toen nog niet). Een enkele keer ben ik wezen stappen, maar dan legde ik Shay thuis in bed, en was mijn moeder er ’s avonds en bleef bij ons slapen.

“Ik ben degene die hier vanaf dag 1 moeite mee heeft en soms voel ik me echt een slappeling.”

Op die manier ga ik met een geruster gevoel weg dan dat ze ergens anders slapen. Alessio heeft sowieso nog nooit ergens geslapen, Shay een keer of 3 bij mijn ouders. Ik ben degene die hier vanaf dag 1 moeite mee heeft en soms voel ik me echt een slappeling. Kairm daarentegen heeft er dan weer geen moeite mee. Hij zou juist wat vaker willen dat we weer tijd nemen voor elkaar, en de kids even een nachtje gaan logeren.

Niet naar Parijs omdat ik zo moeilijk ben

Toch zou ik wel eens willen dat het anders was en dat ik daar anders in kon staan. Zonder moeite de deur uit gaan, de boel de boel laten en de kids ergens droppen. Lekker een (lang) weekend weg gaan, of zelfs een weekje op vakantie en genieten van alles wat je normaal met kinderen niet snel doet.

Mijn kerstcadeau van Karim was een midweekje Parijs, met kinderen uiteraard want hij weet dat ik dus nergens ga zonder hen. Ik had daar ergens ontzettend veel zin in, maar toch werd ik enorm geconfronteerd met het feit dat ik dus zo in elkaar steek dat ik absoluut niet weg ga zonder mijn kindjes.

Alles wat we moesten plannen, van de reis tot het verblijf, tot vervoer en tot bezienswaardigheden, allés moest aangepast worden op de kids. Dat heeft me doen besluiten niet te gaan, ik laat Parijs schieten omdat ik zo moeilijk ben. En dáárom zou ik dan toch eens anders om willen kunnen gaan met zulke situaties.

“De eerste stap! Een midweek Parijs met kinderen inruilen voor 1 nachtje in eigen land, zónder kinderen.”

De eerste stap

Met als eerste stap; Een midweek Parijs met kinderen inruilen voor 1 nachtje in eigen land, zónder kinderen. Geloof me this is big happening voor mij. Ik ben zó zenuwachtig. We hebben een hotelletje geboekt en we gaan lekker 1 nachtje overnachten en 2 dagen genieten van elkaar.

Ontspannen, eten wat niet koud geworden is, kleding aantrekken wat niet ondergekotst is, kleding aantrekken waar ik geen borstvoeding in hoef te geven, shoppen voor onszelf en niet voor de kids. Shoppen zonder je zorgen te maken of je kinderen hun snot niet aan de kleding smeren, ergens ontbijten, ergens lunchen, ergens dineren en zolang blijven zitten als we willen. En last but not least; Cocktails.

Als vanouds met zijn tweetjes

Den Haag. Hier waren we beide nog nooit geweest, dus het leek ons leuk hier naar toe te gaan. We hebben een leuk hotelletje geboekt, niet te duur en niet te veel poespas. We zouden daar tenslotte toch alleen slapen en verder de hort op zijn. We kwamen laat in de middag pas aan, dus hebben ons meteen klaargemaakt voor de avond. Lekker uit eten geweest en daarna een cocktailbar in gegaan, die omgetoverd werd tot nachtclub.

Als vanouds met zijn tweetjes wezen stappen, voor het eerst na.. ruim 3,5 jaar! Volgende dag lekker gewandeld, leuke tentjes opgezocht voor ontbijt en lunch, mijn angst overwonnen in de SkyVieuw van Scheveningen en een stukje over de boulevard gelopen. We waren niet lang weg, maar precies lang genoeg om mezelf eraan te herinneren dat we deze fijne momenten vaker samen moeten inplannen. Nu weer terug naar wat me het beste past, en dat is mama zijn <3

Liefs, Carmen

Meer Gastblogs