Poep. Zodra je een kind gebaard hebt, lijkt het taboe op dit onderwerp doorbroken. Foto’s van enorme spuitluiers-gone-bad op de muur worden in de familie-app gezet en tijdens het diner wordt de consistentie, kleur en frequentie uitgebreid besproken. O, wat zijn we blij als onze newborn, na een avond hartverscheurend huilen van de krampjes, een goed gevulde luier produceert. En we hangen nog net de vlag niet uit als onze dreumes voor het eerst op de pot kakt.
Ontlasting
Die focus op de ontlasting wordt denk ik gekweekt in de kraamweek. Niet alleen ben je continue aan het checken wat er in de luier is achter gelaten, ook moet het bij jezelf allemaal weer op gang komen en – als ik voor mezelf spreek – ben je super zenuwachtig voor ‘de eerste keer’. Laat ’t alsjeblieft zacht zijn, zodat niet weer de hele onderkant aan diggelen ligt.
Oepsiepoepsie…
De geur
Gefascineerd kijk je de eerste weken naar de ontwikkeling… van groenig zwart, naar mosterd geel. Je gaat bijna houden van de geur ervan. Totdat ze de eerste hapjes krijgen natuurlijk. Dan is het over met de subtiele aangebrande-broodjes-geur en moet je de grijze container zo diep mogelijk in je tuin zetten om aan de stank te ontkomen.
De inhoud van een luier
Waarschijnlijk ligt die absurde aandacht voor het doorgaans zo verafschuwde onderwerp aan het voorspellende vermogen wat de inhoud van die luier kan hebben. Eet ze goed? Drinkt ze genoeg? Zou ze ziek zijn? Hé, zo te zien kan een kind velletjes van een druif nog niet helemaal verteren…
Sorry, disgusting i know. Maar zo lang je kind zich lekker voelt, gaat het met mama vaak ook prima en daarom is die luier zo belangrijk. En, het is een goed excuus als je kind niet te genieten is. ‘Ja joh… ze heeft ook al zo’n tijd van die rare poep… ze zal wel een beetje buikgriep hebben. Normaal is het namelijk echt een schatje.’
Deze twee moppies kunnen op m’n bord sch*ten 🙂
Het poeponderwerp
Dus, totdat je peuterdochter of -zoon zelfstandig haar of zijn boodschapjes kan gaan doen, blijft het poeponderwerp waarschijnlijk net zo populair als de praatjes over het weer. En, worden de vieze luiers gewoon verschoond op de eettafel, waar we even later weer aan onze gehaktbal zitten. Who cares, jouw kind kan op je bord schijten…
