Mama Thirza: Dingen waar ik na de zwangerschap tegenaan liep. Mijn lichaam, seks, emoties…

Mag ik het even hebben over een aantal dingen waar we het juist niet zo vaak over hebben? Omdat het misschien te persoonlijk is, maar ook omdat we er niet graag over praten. Zo had ik na mijn zwangerschap een aantal punten waar ik tegenaan liep. Punten die ik moeilijk beantwoord kon krijgen. Dit zijn en waren mijn grote vraagtekens na de bevalling.

1. Je lichaam na de bevalling

Ik weet niet waarom, maar ik had op de een of andere manier bedacht dat mijn lichaam snel na de bevalling weer normaal zou zijn. Al in een paar weken. Gewoon weer zoals ervoor. En dat ik aaaal m’n kleding weer aan zou kunnen trekken. Misschien kwam dit omdat een van mijn beste vriendinnen die ook net was bevallen na 2 weken alweer een buik topje aan kon.

Dit was dan misschien niet helemaal het juiste voorbeeld want elk lichaam is natuurlijk anders. Maar een mens mag dromen toch? Tijdens mijn zwangerschap at ik niet heel anders dan normaal, ik had geen rare vreetbuien en kwam dan ook niet heel veel extra aan. Na mijn bevalling duurde het ongeveer 1 maand totdat ik weer m’n oude broeken aan kon. Ja ik kon ze dan wel aan, maar mooi zat het niet hoor. Het velletje waar eerst die zwangere buik zat, was natuurlijk nog niet gelijk helemaal verdwenen. Maar nu is dat iets waar ik aan kan werken, want mocht ik nou net een nieuwe baan in de sportschool hebben! (lees: werk er nu 4 maanden, 2x gesport…)

“Toen mijn borsten geen melk meer produceerde zag je dit ook gelijk. Het leken net de overgebleven ballonnen van het feestje van gister, die op de grond.. leeg.”

 

Mijn heupen

Iets anders waar ik ook tegenaan ben gelopen, is iets wat ik in eerste instantie niet kon plaatsen. Zodra ik in de spiegel keek, zag ik een verschil.. Maar wat! Nou m’n heupen dus. Alsof ze breder zijn gaan staan! Nou heb ik gehoord dat dit door een geboorte zou kunnen komen, omdat er een hoofd van een baby doorheen gaat? Of heb ik mij totaal verkeerd laten informeren?

Mijn borsten

En dan ook nog die borsten.. Ik heb dus kort borstvoeding gegeven, en toen waren ze echt op de top. Niet mooi vond ik dat overigens. In tegenstelling tot de zwangerschap, want toen kon ik zo regelrecht een 18+ blaadje in. Toen mijn borsten geen melk meer produceerde zag je dit ook gelijk. Het leken net de overgebleven ballonnen van het feestje van gister, die op de grond.. leeg. Om nog te zwijgen over de mega landingsbaan ertussen. Toch heb ik het idee dat ze langzaam weer veranderen. Maar wat nou als ik weer zwanger raak? Vullen ze dan vanzelf weer wat op?

2. Op stap na de bevalling

Ja, wanneer is het normaal om voor het eerst weer wat te doen zonder je baby? Niet dat uurtje wandelen buiten met je vriend, nee echt het wegbrengen van je baby naar opa, oma, zus of andere oppas. En dan voor een nachtje. In een van mijn vorige blogs kon je lezen dat ons kindje eigenlijk niet gepland was en dat wij uit een druk evenementen leven kwamen. Bij mij kriebelde het dan ook best wel weer snel om de deur uit te gaan.

Wij brachten Noah Fay precies 2 weken na mijn bevalling voor het eerst naar oma om te logeren. Papa en mama gingen lekker samen uit eten en daarna nog even stappen. Ik kreeg hier gemengde reacties op. De één vond het mega stoer dat ik het al durfde, de ander vond het maar gek. Maar ik voelde me goed, was compleet herstelt en ben altijd iemand van vrijheid geweest. Ik weet dat mijn kindje op een goede plek is als ik haar naar de oppas breng. En ik ben van mening dat je zeker de dingen moet blijven doen die jou gelukkig maken om je eigen kind ook gelukkig op te kunnen voeden.

3. Seks na de bevalling

Nog iets waar maar moeilijk over te praten valt. En ik heb het echt gegoogled want ik wilde natuurlijk niet dat ik iets misschien te snel of verkeerd zou doen. Behalve dat je mega vruchtbaar bent na je bevalling kon ik nergens duidelijk uit opmaken wanneer het weer normaal was om seks te mogen hebben. Ja je moet er natuurlijk beide klaar voor zijn maar je moet ook lichamelijk klaar zijn voor de daad.

Op internet vond ik verschillende reacties maar vooral, wat jezelf prettig vindt. De een had al seks in haar kraamweek (Serieus gehoord van mijn kraamzorg, HOE DAN!?), de ander wacht liever een paar maanden. Wij vonden het na 2 weken een mooi moment, het was ons avondje uit samen en ik voelde dat ik er klaar voor was. Misschien wat vroeg, maar ik heb nergens last van gehad en het voelde goed.

Ik voelde me weer verbonden en kreeg er een mega energie boost van. Overigens wel veilig uiteraard, ik was als de dood om zo snel weer zwanger te raken. Ik wist ook nog niet welke anticonceptie ik wilde gebruiken. Welke is nou het meest prettig en praktisch als je binnen 4 jaar nog meer kindjes wilt? Ik vind het nog steeds een lastige keuze en ben uit gemak weer aan de pil gegaan.

“Nu na mijn bevalling kan ik om alles huilen. Mooie reclame? Huilen. Lieve schattige oude mensen hand in hand? Jank. Dit had ik nooit!”

 

4. En dan als laatste, die emoties

Voor mijn zwangerschap was ik niet een overdreven emotioneel persoon. Tijdens mijn zwangerschap veranderde dit niet veel en zelfs na de bevalling heb ik geen traan gelaten (behalve op de kraamtranen dag). Maar toen, een paar maanden na de bevalling. Ik geloof dat het een Merci reclame was? Ik voelde een mega brok in m’n keel en kon bijna een traan laten! Wat. Is. Dit!

Sindsdien kan ik om alles huilen. Mooie reclame? Huilen. Lieve schattige oude mensen hand in hand? Jank. Vuurwerkshow? Brok in mijn keel. Foto’s van stellen die trouwen? Huil! En zelfs als ik in de rij sta om iets te bestellen of af te rekenen en mijn gedachtes afdwalen naar een leuk moment, of ik mij focus op het liedje dat op de achtergrond word gedraaid. Dan kan ik dus niet normaal reageren en moet ik even uit die bubbel stappen.

Waarom is dit? Heeft iedereen dit? Blijft dit??? Zo kan ik natuurlijk nooit normaal meer een film kijken met m’n vriend, een speech geven op mijn vriendin haar bruiloft. Of alle mijlpalen van mijn dochter normaal bekijken zonder van die cartoon watervallen uit mijn ogen.