Interview: 17 jaar en zwanger

Laura was zeventien toen ze ontdekte dat ze zwanger was. Hoewel haar vriend nog lang geen vader wilde worden, besloot Laura haar kindje zelf op te voeden. “Ik zag het meest op tegen de geboorte, maar de weken daarna waren eigenlijk veel zwaarder.”

Het leven van Laura was piekfijn in orde: ze had net haar havo-diploma gehaald, stond ingeschreven bij een Communicatie-opleiding en zou met haar vriend een week naar Spanje gaan. Tijdens de zomervakantie voelde Laura zich vaak misselijk. “Op aandringen van mijn vriend heb ik daarom een zwangerschapstest gedaan. Die was positief. Het leek alsof mijn wereld instortte.”

Emotioneel gesprek
“Ik durfde het niet meteen aan mijn ouders te vertellen”, zegt Laura. “Maar na een paar dagen heb ik dat toch gedaan. Hun reactie was pijnlijk: ze zwegen alleen maar.” Daarna volgde een lang en emotioneel gesprek, waarin Laura’s ouders uitlegden wat het krijgen van een baby voor haar toekomst zou betekenen. “In het begin wilde ik er vanaf. Het zou mijn leven alleen maar lastiger maken.”

Laura besloot uiteindelijk dat ze haar kind zelf zou opvoeden. “Afscheid nemen van je eigen kind is een onwerkelijk idee. Ook als het nog in de buik zit. Vanaf dat moment ga je er al van houden.” De vriend van Laura was minder te spreken over het plan. Hij wilde zich nog lang geen vader noemen. “Het heeft onze relatie flink op de proef gesteld”, vertelt Laura. “Er waren momenten dat ik dacht: ik sta er straks helemaal alleen voor.”

Geen goed inkomen
Gelukkig boden haar ouders aan te helpen met de opvoeding. Dat was nodig, want de situatie van Laura en haar vriend was verre van ideaal. Ze zaten beiden nog op school, woonden bij hun ouders en hadden geen goed inkomen. “Alle hulp was op dat moment welkom.”

“De bevalling was verschrikkelijk”, vertelt Laura lachend. “Maar toen ik mijn kleine man vasthield, was ik alle pijn vergeten.” De kersverse moeder wist op dat moment zeker dat ze de juiste beslissing had genomen. Toch had ze veel moeite met de weken die volgden. “Ik ging niet naar school, omdat ik zoveel mogelijk bij mijn kind wilde zijn. Dat was leuk, maar ontzettend zwaar.” Laura’s baby sliep in haar slaapkamer en dat zorgde voor heel veel slapeloze nachten.

Inmiddels is Laura twintig en gaat ze drie dagen in de week naar school. “Mijn moeder past gelukkig op de kleine als ik er niet ben. Ik wil straks namelijk wel een diploma op zak hebben.” De jonge moeder heeft nog steeds dezelfde vriend. Hij is de baby steeds leuker gaan vinden. Laura’s vriend had het er moeilijk mee, maar is haar altijd blijven steunen. “Ik denk dat het scheelt dat we een jongetje kregen. Volgens mij geeft hij onze kleine stiekem al voetballes.”