Hoewel het als de dag van gisteren voelt is het is inmiddels alweer even geleden voor ons.. Onze kraamtijd. Tot in de puntjes was ik voorbereid (in hoeverre mogelijk dan he) op de komst van onze dochter, maar ondanks mijn meesterlijke voorbereiding 😉 ben ook ik gestuit op een aantal zaken die ik bij een eventuele tweede baby toch echt anders zal willen aanpakken. Voor alle mommy’s to be… Misschien heb je hier wat aan… Vijf dingen die ik anders had willen aanpakken bij de geboorte van onze dochter.

1. Niet ons hele huishouding meeslepen naar het ziekenhuis voor 1 nacht.
Oke.. misschien ben jij wel niet het type die, wanneer je een nachtje uit logeren gaat, minimaal 1 volle koffer aan kleding, spulletjes etc. meeneemt. Dan heb ik het nog niet eens over de schoenenkoffer. Ik neem aan dat iedereen een schoenenkoffer heeft toch? 😉 Nu is bevallen natuurlijk niet hetzelfde als een ‘nachtje weg voor fun’, Trust me! Maar je voelt vast waar ik heen wil.

“Ik had een enorme koffer mee, voor Arjo een inimini tasje ingepakt, ondanks dat hij niets mee wilde en een babytas met ALLES erin.”

 

Ik had een enorme koffer mee, voor Arjo een inimini tasje ingepakt, ondanks dat hij niets mee wilde nemen (Thank god dat hij zo iemand is die genoeg heeft aan een klein rugzakje) en een babytas met ALLES erin. Van nagelschaartje, 3 soorten spenen, minimaal 7 babypakjes tot aan 10 swaddles. Echt alles! Ja.. Alles wat ze dus ook in het ziekenhuis hebben.. oke behalve de kleertjes.. die waren niet overbodig. En he.. een speentje mee kan ook geen kwaad. 1! Maar dus geen boeken, spelletjes, 6 soorten outfits, 3 paar schoenen.. Ook geen hele make-up kist. Make-up is echt wel het laatste waar je je nog druk om maakt na je bevalling.

Om het allemaal mee te slepen naar het ziekenhuis was geen probleem.. maar alles mee terug sjouwen samen met je newborn is echt geen feestje. Arjo heeft 1 speciaal ritje afgelegd om alles thuis te brengen, om vervolgens weer terug te keren om ons op te halen. Anders paste het niet. Ik maak dus echt geen grapje.

2. Leren ‘nee’ zeggen.
Eenmaal thuis aangekomen, zal je merken hoeveel er op je afkomt. De kraamverzorgster komt langs, familie en vrienden willen langs komen, jijzelf zult waarschijnlijk overspoeld zijn met emoties en hormonen, er moet gegeten worden en alles gaat gewoon door. Wij vonden het lastig om soms nee te moeten zeggen als we na een gebroken nacht appjes of telefoontjes kregen van mensen die even langs wilden komen, terwijl wij doodop waren. Achteraf had ik hier wat sterker in mijn schoenen willen staan en nee willen zeggen.

“Doe vooral geen dingen waar jij je niet goed bij voelt. Het is jullie kraamtijd, niet die van een ander!”

 

Vaak hoor ik dat het onderwerp ‘baby vasthouden’ ook nog wel een issue kan zijn. Van te voren had ik tegen vrienden en familie gezegd dat ik haar pas uit handen zou geven wanneer ik daar aan toe zou zijn. Dat ze geen verwachtingen moesten hebben dat ze haar gelijk mochten vasthouden, want ik achtte de kans vrij groot dat ik dat niet zou willen en als overbezorgde moeder continu over mijn kind heen zou hangen.

Gek genoeg had ik er totaal geen moeite mee om haar na de geboorte uit handen te geven. Ik voelde me juist heel trots als ik onze dierbaren zag met onze dochter in hun armen. Maar er waren ook heus momentjes dat ik het even nodig had om haar dicht tegen mij aan houden. Om haar zelf even te knuffelen. Gelukkig vond ik dat minder lastig om gewoon aan te geven, en dan daar was ook genoeg begrip voor.

Als jij het nou heel lastig vindt om je kindje uit handen te geven, zeg dan lekker nee. Je hoeft echt geen smoesjes te verzinnen om je kindje niet uit handen te geven, of je er achteraf rot over te voelen dat je het toch hebt gedaan terwijl je er niet achterstond. Als het goed is hebben je dierbaren begrip voor jouw keuzes in je eigen kraamtijd. Doe vooral geen dingen waar jij je niet goed bij voelt. Het is jullie kraamtijd, niet die van een ander!

3. Meer vertrouwen hebben in mezelf als moeder
Ook zoiets.. Als nieuwe ouder.. je doet maar wat. Laten we eerlijk zijn. Je hebt geen idee wat je doet. Toch is er dat onderbuik gevoel.. Luister er vooral naar! Jij als moeder/vader weet zelf het allerbeste wat je kindje nodig heeft! Het duurde bij mij echt wel een paar weken voordat ik volledig durfde te vertrouwen op dat onderbuikgevoel. Zonde! Had ik dat maar eerder gedaan, had ons een boel slapeloze nachten en frustratie momenten gescheeld.

“Pas toen ik mezelf meer begon te vertrouwen en zag dat onze eigen keuzes goed uitpakten bij haar, besloot ik alles te doen zoals wij dachten dat goed zou zijn.”

 

Bijvoorbeeld, Ik was bang dat meer voeding dan wordt aangegeven op verpakking ongezond zou zijn. De eerste zeven weken had ze alleen wel continu honger. Dus sliep ze weinig en huilde ze daardoor veel. Telkens dacht ik wel, misschien toch maar een flesje extra geven, of grotere fles. Maar ik durfde het niet, want ‘misschien is dat wel hartstikke slecht’ voor mijn baby. Pas toen ik mezelf meer begon te vertrouwen en zag dat onze eigen keuzes goed uitpakten bij haar, besloot ik ook haar voeding aan te passen naar hoe wij dachten dat goed zou zijn.

Dus geen adviezen van anderen, niet de richtlijnen van de verpakkingen, maar kijken naar wat wij als nieuwe ouders dachten dat onze pasgeboren baby nodig had. En toen was het slaap en dus huil probleem ook direct verholpen.

4. Rusten, rusten, rusten!
Hele dag was ik op de been omdat ik zoveel mogelijk zelf wilde regelen en zelf wilde verzorgen. De adrenalinekick was enorm, er was geen rem. We werden haast letterlijk naar boven geschopt door onze kraamverzorgster. Lagen we dan.. in bed. Klaarwakker. Dat ging dus niet werken. Dan maar met baby naar bed. Maar dat lukte ook niet. Dan maar met babyfoon. Ook niet. Maar dan komt dat moment dat de kraamverzorgster vertrekt. En dat je het echt zelf moet gaan doen. En dan volgt de klap van dagenlang geen rust, geen slaap en een heleboel emoties waarvan je niet wist dat het bestond.

“Pak je rustmoment wanneer het kan, want je moet het al snel na de bevalling zelf gaan doen.”

 

Vrij snel na het vertrek kon ik mezelf wel voor mijn eigenwijze kop slaan dat ik geen moment sinds de bevalling had gerust. Dus bij deze.. pak je rustmoment wanneer het kan, want je moet het al snel na de bevalling zelf gaan doen.. en dan heb je al je energie nodig. En echt.. de kraamverzorgster weet wat ze doet.. Ze is er niet voor niks 😉

5. Geen kraamvisite, maar een kraamborrel
Die voelde je misschien al aankomen. Van het begrip ‘kraamborrel’ hoorde ik pas een paar weken voor de bevalling. Toen begon ik ook direct te twijfelen. Maar ik trok het echt niet om nog een hele kraamborrel te organiseren in z’n korte tijd. Wat ik doe, doe ik goed, dus dat moest dan ook een goed georganiseerd ‘feestje’ worden met alles erop en eraan. Wij besloten dus om voor kraamvisite te gaan zoals we eerder al hadden bedacht. Maar! Dat doe ik dus never nooit meer.

“De kraamtijd is toch een hele bijzondere tijd en daar hebben wij niet genoeg bij stil gestaan.”

 

Niet dat het niet gezellig was.. het probleem was juist dat het TE gezellig was. Niks geen ‘uur’ kraambezoekjes. Iedereen bleef vaak een paar uurtjes plakken. Niet dat dat aan hen lag hoor.. Arjo en ik bleven maar drinken en hapjes serveren, want de sfeer zat er net zo lekker in. Totdat het bezoek weer vertrekt.. Dan merk je dat het toch te veel van het goede is geweest. Maar tijd om bij te tanken is er niet, want voor je het weet is het weer voeder/verschoon/knuffel tijd.

Wekenlang ging het zo door, met soms meerdere bezoekjes per dag. En toen we er eindelijk doorheen waren, was het alweer tijd voor de tweede ronde, want iedereen wilde natuurlijk wel zien hoeveel ze al was gegroeid na een paar weekjes.. 😉

Niet alleen van familie/vrienden. Werkelijk IEDEREEN wilde langskomen. Begrijpelijk natuurlijk als je ons meesterwerk ziet, maar achteraf had ik veel liever meer van elkaar willen genieten en meer ‘gezin’ momentjes willen hebben gehad. De kraamtijd is toch een hele bijzondere tijd en daar hebben wij niet genoeg bij stil gestaan.